پریسا جهانفکریان با اشاره به اینکه 6 سال است ورزش را به طور حرفه ای دنبال می کند و 4 سال است که وزنه برداری را به عنوان رشته تخصصی انتخاب کرده به خبرنگار بهداشت نیوز گفت: ورزش حرفه ای بالا و پایین زیادی دارد و ورزشکار دچار مسائل مختلفی از جمله مصدومیت، به مسابقه نرسیدن و شکست می شود اما بارها گفته ام اگر به عقب برگردم باز هم همین مسیر ورزشی را ادامه می دهم.
وزنه برداری هم علاقه می خواهد و هم استعداد بدنی
وی اضافه کرد: وزنه برداری یک ورزش قدرتی است و اول قدرت بدنی، دوم انعطاف،سوم تمرکز و چهارم مهارت می خواهد. این ویژگی ها در کنار هم باید رشد کند تا یک وزنه بردار موفق شود.
این ملی پوش وزنه برداری دلیل انتخاب وزنه برداری را به عنوان ورزش حرفه ای اش، استعداد بدنی دانست و عنوان کرد: از لحاظ فیزیکی این را در خودم تشخیص دادم که می توانم در این ورزش موفق باشم. البته اگر فردی استعداد بدنی خوبی داشته باشد اما علاقه به این ورزش نداشته باشد نمی تواند موفق شود.
برنامه ریزی دقیق؛ حرف اول زندگی یک ورزشکار حرفه ای
جهانفکریان گفت: عمده ترین تفاوت زندگی ورزشکار حرفه ای با افراد دیگر، داشتن برنامه ریزی دقیق روزانه برای رسیدن به هدف است. در واقع زمان بیداری، زمان خواب، زمان تغذیه، زمان تمرین و ریکاوری جزء عادت های روزانه ی یک ورزشکار حرفه ای می شود.
وی افزود: مثلا شاید برای یک فرد غیر ورزشکار زمان خواب شبانه و بیداری صبح زود مهم نباشد اما برای ورزشکار حرفه ای خواب 11 شب و سحرخیزی بسیار مهم است.
بعد از ورزش حرفه ای اراده ام در زندگی قوی تر شده
این بانوی ورزشکار تأکید کرد: یک ورزشکار حرفه ای هر غذایی را نباید مصرف کند خصوصا غذاهای فست فودی و آماده که این روزها طرفداران زیادی دارد. محدودیت در رفت و آمد با اقوام و دوستان به دلیل حجم زیاد تمرین ها نیز همیشه در زندگی یک ورزشکار حرفه ای وجود دارد و باید آن را بپذیرد.
وی از تأثیرات ورزش حرفه ای در زندگی شخصی خود گفت: ورزش حرفه ای اراده و انگیزه ی مرا در زندگی بسیار تقویت کرد چون برای رسیدن به هدفم، مجبور شدم روابطم را با دوستانم محدود کنم تا بتوانم زمان بیشتری برای ورزشم بگذارم. یک ورزشکار حرفه ای بعد از مدتی بسیاری از مسائل پیرامونی که قبلا برایش اهمیت داشته کمرنگ می شود و فقط ورزش، حرف اصلی زندگی اش می شود.
ورزش باید مانند غذا خوردن عادت زندگی هر فردی شود
جهانفکریان در خصوص محدودیت های کرونا در زندگی ورزشکاران هم بیان کرد: کرونا ما ورزشکاران را نیز دچار محدودیت کرد خصوصا اوایل شیوع بیماری که چندباری قرنطینه داشتیم و مراکز ورزشی بسته شد. مثلا من مدتی در منزل تمرین کردم، مدتی در باشگاه خصوصی تنها تمرین کردم و به لحاظ کیفیت تمرین ها و هزینه ها مشکلاتی برایم ایجاد شد اما هرگز تمرین و تلاشم را متوقف نکردم.
این ورزشکار حرفه ای گفت: من اعتقاد دارم ورزش چه برای زنان و چه برای مردان باید عادت روزانه باشد مانند غذا خوردن. چون بدن خیلی به ورزش نیاز دارد و باید بپذیریم که ورزش بدن را سالمتر نگه می دارد و بسیاری از بیماری های جسمی و روحی که افراد دارند به دلیل ورزش نکردن است .
وی ادامه داد: هر فرد در طول 24 ساعت شبانه روز ، هر چه قدر هم مشغله داشته باشد، می تواند حداقل یک ساعت خود را به ورزش بپردازد . ورزش نباید حتما باشگاه رفتن و وزنه زدن باشد. ورزش می تواند یک نرمش ساده در منزل، یک پیاده روی ساده در پیاده رو و پارک محله ، نرم دوی ، استخر رفتن و حتی یک ساعت والیبال و بسکتبال بازی کردن در پارک باشد.
آخرین وضعیت جهانفکریان پس از مصدومیت و نرسیدن به المپیک توکیو
پریسا جهانفکریان در رابطه با آخرین وضعیت مصدومیت خود اظهار داشت: به دلیل مصدومیت تاندون شانه چپ نمی توانم در مسابقات المپیک 2020 توکیو شرکت کنم، آرتروسکوپی کرده ام و فعلا از شانه بند استفاده می کنم. پس از 10 جلسه فیزیوتراپی می توانم به تمریناتم برگردم. البته در حال حاضر نیز تمرینات سبک بدنسازی روی پاهایم را انجام می دهم.
بانوی ملی پوش وزنه برداری به بهداشت نیوز گفت: نزدیکترین هدفی که دنبال می کنم رسیدن به طلای المپیک است اما هدفم در آینده فعالیت در حوزه مربیگری و تأسیس یک باشگاه ورزشی و پرورش شاگرد خواهد بود.
لازم به ذکر است پریسا جهانفکریان دانش آموخته ی رشته تربیت بدنی است، دو بار در مسابقات گزینشی المپیک حضور یافته و دارنده 6 طلای کشوری و آسیایی و جهانی است.
گفتگو: مشکات سخاوتی