به گزارش برنا به نقل از "میدل ایست آی"، امر دوستری یک کارشناس امنیتی در موسسه اورشلیم در امور استراتژیک و امنیت در مقاله خود می‌گوید: رژیم صهیونیستی باید با هر تهدید از کمترین تا بیشترین، جداگانه برخورد کند و تا جایی که امکان دارد به مهمترین تهدید یعنی برنامه اتمی ایران متمرکز شود.
وی ادعا می‌کند: مقابله و کنترل جنبش حماس با هدف کاهش قدرت و نفوذ آن اولین قدم در این رویکرد و یک مرحله به سوی کنترل تهدید بعدی است. تهدید از سوی نوار غزه از نظر اهمیت در درجه دوم قرار دارد و سایر تهدیدها مانند جبهه‌های ایران و لبنان در درجه اول قرار دارند. اما تجهیز مداوم حماس و شکست رژیم صهیونیستی در کنترل آن، تهدید این جنبش را به مرور زمان افزایش داده و آن را به درجه اهمیت جبهه لبنان می‌رساند.
این محقق صهیونیستی ادعا کرد: در یک جنگ چند جانبه، رژیم صهیونیستی باید در سه جبهه اصلی از جمله لبنان، بلندی‌های جولان و نوار غزه بجنگد درحالی که حملات هوایی با استفاده از موشک‌های دوربرد از عراق و یمن یک زمینه مناسب برای ایران ایجاد می‌کند تا با کمک حماس به رژیم صهیونیستی ضربه بزند.
دوستری همچنین ادعا می‌کند رژیم صهیونیستی باید با نیروی بیشتر به مواضع حماس در نوار غزه حمله کند و برای شکست و نابودی جبهه مقاومت فلسطین، نیروهای خود را برای انجام اقدامات خشونت آمیز به نزدیک مرز با غزه اعزام کند.
ارتش رژیم صهیونیستی از ۲۰ اردیبهشت ماه به مدت ۱۲ روز از هوا، زمین و دریا تهاجم خود را به نوار غزه شروع کرد، ولی فکر نمی‌کرد که با پاسخ کوبنده موشکی جبهه مقاومت فلسطین روبرو شود.
شاحه نظامی دو «جنبش حماس» و «جهاد اسلامی» در ۱۲ روز جنگ با استفاده از صدها موشک و راکت آن هم از نوع پیشرفته و تغییر تاکتیک جنگی خود، اقدام به پاسخگویی به حملات صهیونیست‌ها کرده‌اند و بنا بر اعلام منابع اشغالگران بیش از ۱۲ هزار راکت و موشک، سرزمین‌های اشغالی را هدف قرار دادند.
همین اقدام موجب شد که کابینه رژیم صهیونیستی پس از۱۲روز ناتوانی در متوقف کردن حملات موشکی گروه‌های مقاومت در غزه با آتش بس موافقت کند، اقدامی که بسیاری آن را دلیل ناکامی نتانیاهو برای دریافت رأی اعتماد از کنست رژیم صهیونیستی قلمداد می‌کنند.
