از برانکو تا کی روش ؛ مربیان موفقی که از تیم ملی کنار گذاشته شدند
مربیان موفق تیم ملی ایران که برکنار شدند
زمزمه هایی مبنی بر برکناری اسکوچیچ از تیم ملی به گوش می رسد درحالی که این مربی عملکرد بسیار موفقی از خودش به جا گذاشته است.
در تاریخ فوتبال کشورمان سابقه برکناری یک مربی تیم ملی بعد از موفقیت های نسبی او در تیم ملی وجود دارد که در ادامه نگاهی به این موضوع داریم:
در سال ۱۹۶۶ بعد از نایب قهرمانی گئورگی سوچ با تیم ملی در بازی های آسیایی ۱۹۶۶ بانکوک، قرارداد او تمدید نشد و او از تیم ملی فوتبال کنار رفت.
در سال ۱۹۶۸ بعد از قهرمانی تیم ملی با محمود بیاتی در جام ملتهای آسیا از وجود رایکوف به جای او در تیم ملی استفاده شد.
در سال ۱۹۷۲ بعد از قهرمانی تیم ملی با محمد رنجبر در جام ملتهای ۱۹۷۲ و حضور تیم ملی در جام جهانی کوچک، او از تیم ملی کنار گذاشته شد.
در سال ۱۹۷۵ بعد از صعود به المپیک ۱۹۷۶ با فرانک اوفارل او را کنار گذاشته و از وجود حشمت مهاجرانی بهره بردیم.
در سال ۱۹۷۸ بعد از دوره پرافتخار تیم ملی فوتبال با حشمت مهاجرانی، او جای خود در تیم ملی را بنا به دلایلی خصوصی به حسن حبیبی داد.
در سال ۱۹۹۸ بعد از صعود به جام جهانی ۱۹۹۸ با والدیر ویرا او را کنار گذاشته و از وجود ایویچ بهره بردیم.
در سال ۲۰۰۶ بعد از دوره ای موفقیت با برانکو در تیم ملی قرارداد او را تمدید نکرده و کنارش گذاشتیم.
در سال ۲۰۱۹ بعد از دوره ای پربار با کی روش در تیم ملی فوتبال او را از تیم ملی کنار گذاشته و به جای او از وجود ویلموتس بهره بردیم.
البته مربیانی هم بودند که عملکردی موفق داشتند و بنا به میل خود از تیم ملی کنار رفتند؛ مثل منصور پورحیدری و جلال طالبی بعد از جام جهانی که مصداق کنار رفتن آنها با مربیانی مثل حشمت مهاجرانی که بعد از انقلاب عزمی برای ماندن آنها نبود تفاوت دارد و رفتن امثال مهاجرانی را نباید به میل آنها ارتباط داد.