به گزارش سلام نو، علی بن موسی الرضا (ع)، هشتمین امام شیعیان، از فرزندان حضرت محمد (ص) و هشتمین جانشین ایشان است. امام رضا (ع) در سال ۱۴۸ هجری قمری در یازدهم ذی القعده در مدینه چشم به جهان گشود. هر ساله تمام شیعیان جهان این روز را جشن میگیرند و سالانه بیش از ۲۵ میلیون زائر به زیارت حرم امام رضا(ع) مشرف میشوند که روز ولادت این امام بزرگوار این ارادت چندین برابر به چشم میخورد.
امام رضا در سن ۳۵ سالگی به عنوان مسئول اتحادیه شیعه اسلامی مسئولیت را به عهده گرفت. زندگی امام رضا(ع) مقارن با دوره عباسی بود و از این رو دچار مشکلات بزرگی شد که توسط عباسیان برایشان به وجود میآمد. سرانجام هم توسط مأمون (خلیفه عباسی) در سن ۵۵ سالگی به شهادت رسید.
نام امام رضا(ع)، علی، لقب او ابوالحسن و مشهورترین نام افتخاری وی رضا به معنای رضایت است. به گفته فرزندش، امام محمد تقی (ع)، امام نهم:
"پروردگار با شکوه و توانا او را رضا نامید. زیرا خداوند در آسمانها از او راضی بود و پیامبر خدا و ائمه اطهار از او در زمین راضی بودند و از رهبری او خوشحال بودند. همچنین، دوستان و اقوام و حتی دشمنانش به دلیل خصوصیات عالی اخلاقی از او راضی بودند ”.
با توجه به روایات گفته شده در مورد دانش و علوم و توانایی های این امام بزرگوار، فقط میتوان گفت که یادگیری این علوم می توانند از منبعی متعلق به وحی و الهام حاصل شوند.
پدر وی امام موسی کاظم (ع)، امام هفتم بود که در سال ۱۳۸ هجری قمری توسط خلیفه عباسی، به شهادت رسید و مادر وی نجمه بود.
زندگی امام در مدینه
امام رضا(ع) به راهنمایی مردم و تبیین تعالیم اسلامی و سیره نبوت مشغول بود. مردم مدینه او را دوست داشتند و او را پدر مهربان خود میدانستند. اگرچه بیشتر عمر خود را در مدینه گذرانده بود، پیروان مطیعی زیادی در سرتاسر قلمرو اسلامی داشت.
سفر به خراسان
مأمون برای تحقق اهداف خود، برخی از کارگزاران ویژه خود را به نزد امام رضا (ع) در مدینه فرستاد تا ایشان را وادار به سفر به خراسان کند. او همچنین دستور داد که امام رضا (ع) را از مسیری که کمترین تعداد شیعه را در سر راه خود دارد، عبور دهند. جاده های اصلی آن روزها، جاده های کوفه، جبل، کرمانشاه و قم بود که همگی عمدتا شهرهای شیعه نشین و مراکز قدرت آنها بود. برای مأمون به نظر می رسید که ممکن است شیعیان با دیدن امام هیجان زده شده و مانع از ادامه سفر وی و ماندن در کنار آنها شوند، امری که می تواند مشکلات بیشتری برای دولت وی ایجاد کند. برای جلوگیری از این مشکلات، مأمون امام رضا (ع) را واداشت تا از طریق مسیر بصره ، اهواز و فارس به مرو سفر کند.
سیره و رفتار امام
فضایل اخلاقی و تقوای او به حدی بود که حتی دشمنانش را در کنار دوستانش جذب و اسیر خود میکرد. وی تا حد ممکن با ادب، احترام و مهربانی با مردم رفتار میکرد و هرگز خود را از مردم جدا نمیدانست.
مردی به امام گفت: "به خدا قسم، هیچ کس در زمین از برتری و اشراف بر اجداد تو مساوی نیست." امام فرمود : "تقوا به آنها اشراف داد و اطاعت از خدا به آنها برتری داد."
از مردی از بلخ گفته شده است: ”من در سفر به خراسان امام رضا (ع) را همراهی کردم. روزی هنگام صرف غذا، امام همه خادمان از جمله سیاه پوستان را دعوت کرد که با او غذا بخورند. به امام گفتم: "بهتر است آنها (سیاه پوستان) جای دیگری بنشینند. امام فرمود: «ساکت باش! خالق همه یکسان است. پدر و مادر همه یکسان هستند و پاداش طبق اعمال است. "
دو سخن از امام رضا(ع):
· امام فرمود: "دوست همه خرد او است و دشمن همه جهل، عدم دانش و حماقت او است."
· امام فرمود: "در هر آنچه چشم شما می بیند یک توصیه وجود دارد".