ایسنا/ این خبر پیرامون وضعیت بازار صنایع دستی عودلاجان در ایام کرونایی برای شما نگارش شد.
قرار بود عودلاجان با شکل و شمایلی سنتی و دلنشین، بازار صنایع دستی تهران باشد و به همین خاطر هم بود که 10 مهر 1395 پروژه احیا و مرمت بازار عودلاجان با هدف شکل گیری محلی دائمی برای عرضه صنایع دستی با واگذاری نزدیک به 20 حجره افتتاح شد. بازارچه ای که وعده افزایش حجره هایش به 140 باب نیز به گوش رسیده بود، حالا پس از گذشت پنج سال با تعداد محدودی دکان در این سو و آن سوی گذر سرپا مانده است.
هرچند بازار عودلاجان پیش از شیوع ویروس کرونا هم رونق چندانی نداشت، اما این روزها بازار کاسبی هنرهای دستی بیش از پیش رو به کسادی رفته است. در این میان برای آنچه بیش از همه میتوان نگران بود، وضعیت معیشتی تولیدکنندگان این محصولات در شهرها و روستاهاست که از قرار معلوم حالا نیز حمایت مشخصی از سوی مسئولان دریافت نمی کنند.
عودلاجانی که قرار بود یکی از زیباترین و پررفت و آمدترین گذرهای بازار تهران و محلی برای جذب توریست های خارجی باشد، حالا در شلوغی بازار تک و تنها مانده و جز تعدادی از فروشندگانی که به گفته خودشان به سختی سرپا مانده اند، همراه دیگری ندارد. نه اینکه عودلاجان اصلا مشتری نداشته باشد، اما تعداد مشتری ها آنقدر نیست که فروشندگان را داخل حجره هایشان نگه دارد. برخی مغازه ها تعطیل هستند یا اینکه رستوران و کافه شده و برخی هم اساسا تغییر کاربری داده اند. آنهایی هم که به صنایع دستی وفادار مانده اند، یا زنده بودنشان را مدیون فضای مجازی می دانند یا اینکه اساسا به فکر رفتن هستند.
البته که عودلاجان مدتی است، بخاطر موقعیت جغرافیایش به محل خوبی برای رفت و آمدها و عبور باربرها تبدیل شده است. سقف زیبایش می تواند برای دقایقی هم که شده سایه ای برای رهگذرهای بازار تهران باشد. حالا اگر بخت مغازه ها هم بلند باشد، ممکن است نگاه این رهگذرها به ویترین های خوش آب و رنگ حجره ها بیفتد.
یکی از همین فروشنده های جوان درباره وضعیت بازار می گوید: از زمانیکه کرونا آمد، تقریبا کسب و کار ما هم نیمه تعطیل شد و اسفند هم با اعلام رسمی بطور کلی تعطیل شدیم؛ بنابراین تنها راه ادامه فعالیت هم فروش آنلاین بود. خیلی از کسبه بازار که به شکل سنتی فعالیت می کردند، ورشکسته شدند و آنهایی هم که به روزتر بودن و راهکار استفاده از شبکه های اجتماعی را می دانستند، توانستند کم و بیش ادامه بدهند. در دوران کرونا آسیب های زیادی دیدیم، اما از این جهت خوب بود که توانستیم فروش آنلاین را تقویت کنیم.
او یادآور می شود که خیلی از وعده هایی که داده شد، همانند افزایش تبلیغات محیطی و بحث مالیاتی تا حدودی که رضایت ما جلب شود، انجام نشد. از دو سال پیش تا الان هم بازار در چند نوبت تعطیل شد و جالب است که همیشه بازار را تعطیل می کنند، اما ادارات دولتی باز هستند؛ این درحالی است که ما باید حقوق کارگرها و افرادی که با ما کار می کنند را هم پرداخت کنیم. ما حداقل انتظار داشتیم که در این دو سال مسئولان به ما سر بزنند و خسته نباشید بگویند، اما این اتفاق نیفتاد و به این نتیجه رسیدیم که فقط باید روی پای خودمان بایستیم. اگر می خواستیم منتظر کمک باشیم، تاحالا باید ده ها بار ورشکسته شده بودیم.
اما فروشنده دیگری که تنها در حجره اش نشسته با بیان اینکه قبل از کرونا هم وضعیت بازار عودلاجان بد بود و الان بدتر هم شد، می گوید: همانطور که می بینید نه رفت و آمدی هست و نه خرید و فروشی و ما می خواهیم جمع کنیم و برویم. متاسفانه تبلیغات درست انجام نشد و یه مدت کوتاه کارهایی انجام دادند و بعد هم تمام شد. اوایل که می خواستند بازار را افتتاح کنند برخی از مسئولان به اینجا آمدند، اما بعد دیگر اصلا خبری نشد.
در میانه بازار فروشنده دیگری که سن و سال مسنی هم دارد، رو به روی مغازه خود روی سکو نشسته است؛ وقتی حرف از رونق بازار می شود آه بلندی می کشد و می گوید: فروش خیلی کم شده و در واقع میتوان گفت که اصلا دیگر فروشی در کار نیست. در این مدت دو سال هم هیچ کمکی به ما نشد و همین الان هم که اینجا نشسته ام پیام مالیات برایم آمده است.
در بخش انتهای بازار نیز فروشنده خانمی که به نوعی کارگاه تولید صنایع دستی هم دارد، می گوید که «ما الان چهار سال است که در اینجا کار صنایع دستی انجام می دهیم؛ تا قبل از آمدن کرونا از شرایط راضی بودیم، اما از دو سال پیش تاکنون نه ترویستی می آید و هم اینکه باید پرسنل را کم می کردیم. الان هم تنها امید این است که کرونا برود تا بتوانیم کار کنیم». او با بیان اینکه هیچ گونه حمایتی در این مدت از ما نشده، یادآور می شود که حتی گاهی مجبور شدیم که از جیب بخوریم تا سرپا بمانیم.
اما ابوالقاسم حیدری، مدیر هیات امنای بازارچه صنایع دستی عودلاجان نظر دیگری دارد و همچنان به آینده بازار عودلاجان امیدوار است. او پیرامون وضعیت بازار صنایع دستی عودلاجان در ایام کرونایی می گوید: در دوران کورنا توریست ها کم شد و با توجه به اینکه تردد به بازار از طریق مترو است، بازار گاهی تعطیل و نیمه تعطیل و ضربه شدیدی به بازارچه وارد شد. البته در این مدت وام هایی از طریق صندوق کارآفرین هنر به بازارچه تعلق گرفت.
او ادامه می دهد: قرار بود به مدت سه سال محیط اطراف بازارچه در اختیار عودلاجان قرار بگیرد تا بتوانیم مردم را جذب کنیم، اما فعلا مسکوت مانده است؛ اما همچنان به دنبال انجام این کار هستیم تا بواسطه آن تبلیغاتی برای بازارچه آغاز شود و مردم را برای حضور دعوت کنیم. اگر این اتفاق بیفتد، می توانیم این رکود را تا اندازه ای جبران کنیم.