ونیز، شاهزاده ی خوابیده روی آب + تصاویر

ونیز،  شاهزاده ی خوابیده بر آب

من و همسرم در وین زندگی می کنیم و در روزهای طولانی کرونا تصمیم گرفتیم به محض باز شدن مرزها و قبل از اینکه حجم زیادی از توریست ها به ونیز سفر کنند یک سفر کوتاه زمینی به ونیز داشته باشیم. به همین خاطر دو هفته بعد از آنکه ایتالیا محدودیت قرنطینه ی مسافران ورودی به این کشور را برداشت به ونیز زیبا سفر کردیم. لازم به ذکر است که این اولین باری بود که هر دوی ما به ونیز سفر می کردیم و بازدید ونیز همیشه برای من یک آرزو بود.

مقدمات سفر:

اولین قدم برای ما، قطعا گرفتن مرخصی بود که با توجه به تعطیلی دو روزه ی آخر هفته، فقط دو روز مرخصی نیاز داشتیم. 

آیتم بعدی انتخاب نوع سفر بود. ما می توانستیم با هواپیما، قطار یا ماشین به ونیز برویم. قطار انتخاب خوب و به صرفه ای بود ولی چون در آن زمان پوشیدن ماسک در وسایل نقلیه عمومی اجباری بود، ما از آن صرفنظر کردیم. هفت ساعت مداوم ماسک FFP2 پوشیدن برای ما آسان نبود.

با اینکه هر دوی ما واکسن کرونا را زده بودیم ولی برای احتیاط، روز قبل از سفر تست کرونا هم دادیم که اگر نیاز بود توی کنترل مرز ایتالیا یا هتل نشان بدهیم. همچنین با توجه به تاکید دولت اتریش برای ثبت سفرها ما در سایت مخصوص ثبت سفر سفرمان رو رجیستر کردیم. روز قبل از حرکت هم بنزین زدیم و ماشین رو برای کنترل بردیم.

انتخاب هتل:

برای انتخاب هتل ما سایت بوکینگ و تریپ ادوایزر را کامل بررسی کردیم. می توانستیم از ایر بی ان بی هم خانه کرایه کنیم که با توجه به پیشنهادات قیمت هتل و اینکه تمایل داشتیم از سرویسهای هتل استفاده کنیم ترجیح دادیم در هتل قامت کنیم. ما هتل پلازا در شهر Mestre که به ونیز ساحلی معروف است را به چند دلیل انتخاب کردیم: این هتل دقیقا" در روبروی ایستگاه قطار قرار دارد و با قطار تا جزیره ی ونیز ده دقیقه راه بود. هتل چهار ستاره ی بسیار تمیز بود و امتیاز بسیار خوبی داشت. قیمت آن مناسب بود. ما برای سه شب هتل با صبحانه و امکان کنسلی رزرو کردیم. باید ذکر کنم که هتل واقعا" نسبت به هزینه ی آن و در مقایسه با هتلهای ونیز عالی بود و اگر بخواهیم دوباره به ونیز سفر کنیم همین هتل را انتخاب خواهیم کرد.

حرکت از وین به ونیز:

صبح پنجشنبه بیست و هفتم ماه می 2021 ساعت هشت و نیم وسایل را جمع کردیم و با ماشین شخصی به سمت ونیز راه افتادیم. طبق پیش بینی هواشناسی، آن روز قرار بود بارانی باشد ولی خدا رو شکر توی مسیر ما به باران شدید برنخوردیم. هوا بسیار دلپذیر بود و مناظر اطراف جاده در این فصل سال بسیار سبز و بهاری بود.

مسیر برای ما با احتساب توقفهای کوتاه و توقفی که برای نهار داشتیم حدود هفت ساعت طول کشید. با توجه به اینکه وسط هفته بود مسیر خلوت و بدون ترافیک بود.

در اتریش برای عبور از اتوبانها باید عوارض پرداخت کنید، که عوارض اتوبان Vignette نام دارد، که می توانید بطور الکترونیک و یا دستی از کلوپهای ماشین سواری، در ایستگاههای پمپ بنزین یا نمایندگیهای ÖAMTC  و ایستگاههای بین راهی می توان تهیه کنید. حتما" اگر با ماشین حتی مسیر خیلی کوتاهی را از اتوبان های اتریش عبور می کنید، این عوارض را پرداخت کنید چون تمام مسیر پر از دوربینهای کنترل هستند و جریمه ی سنگینی دارد. مبلغ Vignette روزانه ماهانه و...اگر ماشین را از اتریش اجاره کرده باشید حتماً Vignette دارند. جدول قیمتی Vignette را در سال 2021 را می توانید مشاهده کنید.

یک نکته ی ایمنی برای رانندگی در هوای مه آلود، در قسمتهایی از جاده که احتمال مه بالاست در کنار جاده نقاط سفید رنگی دیده می شوند که برای من سوال بود که معنی این نقاط چیست؟ اینها علامت‌هایی با فاصله مساوی هستند که میزان فاصله ی دید راننده را مشخص می کنند. اگر برای راننده دو مورد از این نقاط قابل مشاهده باشند به دلایل ایمنی حداکثر سرعت رانندگی نباید از 60 کیلومتر در ساعت تجاوز نکند و اگر یک مورد از این نقاط قابل مشاهده باشند یعنی فاصله ی دید حتی بدتر است و سرعت باید تا حداکثر 40 کیلومتر در ساعت کاهش یابد.

ورود به ایتالیا:

ما از نزدیکی شهر فیلاخ Villach در اتریش وارد خاک ایتالیا شدیم. مرز ایتالیا و اتریش کوهستانی و پر از تونل است. بعضی از تونلها در ایتالیا لامپهای سنسور دار داشت که با عبور ماشین روشن می شدند که برایم جالب بود. کمی بعد از عبور از مرز ایتالیا اس ام اس فعال کردن رومینگ موبایل برایمان آمد با این محتوا که تا یک محدوده مشخص از مصرف اینترنت، مسیج و هزینه ی تلفن مثل اتریش و بدون پرداخت هزینه ی اضافی است و بیشتر از آن با طبق تعرفه باید پول اضافی پرداخت می کردیم.

عوارضی در ایتالیا:

کمی جلوتر از مرز دو کشور باجه های TELLE PASS قرار داشتند. TELLE PASS عوارض اتوبان در ایتالیا می باشند. در ابتدای مسیر کارت را می گیری و در انتهای اتوبان که در سفر ما حدود پانزده کیلومتری ونیز بود اتوبوان مربوطه تمام می شد و مجددا باجه های TELLE PASS قرار داشتند که مبلغ عوارض را باید با کارت الکترونیک یا نقدی پرداخت کرد. هزینه ی آن هجده یورو و بیست سنت شد که به پول نقد حساب کردیم.

سفر ما از مرز ایتالیا تا Mestre حدود دو ساعت و نیم طول کشید که تمام مسیر از اتوبان بود. وقتی به Mestre رسیدیم ماشین رو در پارکینگ عمومی کنار هتل گذاشتیم، مبلغ 16 یورو برای 24 ساعت توقف بایستی پرداخت می کردیم. طبق مقررات کرونایی در تمام ایتالیا حتی در خیابان هم ماسک اجباری بود و همچنین در رستورانها صرف غذا فقط در هوای آزاد ممکن بود و نه در فضای داخلی رستوران.

بلاخره به هتل رسیدیم:

در ساعت سه و نیم بعد از ظهر اتاقمان در هتل Plaza را تحویل گرفتیم. اتاق تمیز و بزرگ بود با ویوی حیاط پشتی هتل. برخورد پرسنل Plaza hotel بسیار خوب و مودبانه بود و امکانات هتل هم خوب بود. همه چیز تقریبا نو بود و آسانسورهای خوبی داشت. اتاق گاوصندوق و تلوزیون داشت و یخچال کوچک آن پر از نوشیدنی های مختلف بود. نظافت اتاق روزانه بسیار مرتب انجام می شد. اتاق وای فای مجانی هم داشت.

تنها اشکالی که ما به آن برخوردیم این بود که شب اول اقامتمان آب در سینک روشویی به سختی پایین می رفت که اطلاع دادیم و سریع مشکل برطرف شد.

در کل اگر دوباره بخواهیم به ونیز سفر کنیم همین هتل را انتخاب می کنیم.

ما تقریبا" یک ساعتی در هتل استراحت کردیم و ساعت چهار و نیم برای رفتن به ونیز به ایستگاه قطار اصلی مستره رفتیم که دقیقا" روبروی هتل قرار داشت و دو دقیقه رسیدن به آن طول می کشید. اگر می خواستیم با اتوبوس به ونیز برویم هم ایستگاه اتوبوس روبروی هتل بود که طبق گفته ی رسپشن هتل با خط دو می توانستیم به آنجا برویم.

از مستره به ونیز:

برای رفتن از مستره به ونیز می توانید اتوبوس یا قطار را انتخاب کنید. ما قطار را انتخاب کردیم. برای خرید بلیت دو انتخاب داشتیم. یا خودمان از کیوسک اتومات با کارت اعتباری بلیت بخریم یا از سالن خرید از باجه های مسئولین فروش تهیه کنیم که ما هر دو را انتخاب کردیم. کیوسک اتومات چند زبانه بود و برای ما جالب بود که در اولین جلملاتش گفت که مراقب کیف پولتان باشید.

قیمت بلیت یکطرفه به ونیز یک یورو و سی و پنج سنت می باشد. از مسئول فروش و یا از روی تابلوهای الکترونیکی موجود در ایستگاه می شد چک کرد که کدام قطار به سمت ونیز از کدام سکو حرکت می کند. چون این ایستگاه قطار اصلی مستره می باشد قطارها به مقاصد شهرهای متفاوتی به آن رفت و آمد می کنند.

بلیت خود را باید در دستگاههایی که کنار هر سکو به دیوار یا ستون وصل هستند وارد کنید تا خوانده شود، اگر این کار را نکنید ممکن است در مواقعی که بطور رندوم مسئول کنترل بلیت در قطار بلیتها را چک می کند گیر بیفتید و جریمه شوید. ما یک بار کنترل شدیم و این را گفتم تا بدانبید کنترل خیلی هم دور از انتظار نیست! حدود ۱۰ دقیقه طول کشید تا از مستره به ونیز برسیم.

بلاخره، ونیز زیبا!

من برای دیدن بسیار هیجان زده بودم. سفر به ونیز همیشه یکی از آرزوهای من بود که خوشبختانه در بهترین فصل و با بهترین همسفر ممکن شده بود. وقتی از ایستگاه قطار ونیز خارج می شوید اولین ساختمانی که مشاهده می کنید این کلیسای زیباست که به مسافران خوشامد می گوید.

قبل از هر چیز در مورد دیدنیهای ونیز باید بگویم که این شهر پر از دیدنی است. بنظر من حتی تک تک کوچه ها و خانه ها هم دارای هویت منحصربفرد و زیبایی خاصی هستند. از نظر تعداد کاخ و کلیسا و موزه هم که شهر گفتنی های زیادی دارد.

رفت و آمد در ونیز:

برای رفت و آمد در ونیز گزینه های متفاوتی دارید:

اول: از مسیرهای پیاده رو و پل های موجود در شهر، پیاده شهر را بگردید.

دوم: از قایق های شخصی، قایقهای گوندولا Gondola (قایقهای بلند و شیکی که به عبارتی شناسنامه ی ونیز هم هستند) یا قایقهای تاکسی استفاده کنید که نرخهای متفاوتی دارند و مخصوص به شما هستند و بسته به میل شما مسیر حرکت آنها تعیین می شود.

سوم: از اتوبوس های دریایی (Vaporetti) استفاده کنید. این اتوبوسهای به صرفه ترین قیمتها را برای عبور و مرور در شهر ارائه می کنند. مسیرهای بسیار متفاوتی دارند و شما باید طبق نقشه ی حرکتی آنها خط مناسب را برای رسیدن به مقصد مورد نظرتان انتخاب کنید. 

در باب گوندولا

گوندولاها ایستگاههای مخصوصی دارند. قیمت گوندولاها در ونیز رسما تعیین شده است و سعی نکنید در این مورد چانه بزنید!  تا ساعت 19 عصر برای 40 دقیقه اول 80 یورو و برای هر 20 دقیقه اضافی 40 یورو پرداخت می کنید. بعد از ساعت 19 عصر، 40 دقیقه گوندولا سواری از طریق ونیز برای هر 20 دقیقه اضافی 100 یورو و 50 یورو هزینه دارد. حداکثر شش نفر هم می توانند همزمان در یک قایق سوار شوند.

نکته ی جالب در مورد گوندولاها این است که راننده ی گوندولا شدن که به آنها Gondoliere اطلاق می شود، در ونیز شغل بسیار خاصی است که هر کسی نمی تواند آن را داشته باشد. باید دو نسل قبلی فرد متقاضی ساکن ونیز باشند و با توجه به اینکه تعداد مشخصی گوندولا در ونیز (400 عدد) وجود دارد، فقط در صورتی که کسی لیسانس گوندولای خود را واگذار کند می توان آن را خرید که چیزی حدود سه میلیون یورو قیمت دارد. ولی از طرف دیگر معمولا این افراد درآمد خوبی دارند که بطور متوسط 80 هزار یورو در سال می باشد که ممکن است بسته به تعداد مسافرها کمتر یا بیشتر شود. قابل ذکر است که  این شغل صرفا مردانه نیست و بعضی از این افراد خانم هستند.

همه چیز درباره ی اتوبوسهای دریایی (Vaporetto) ونیز:

اتوبوسهای دریایی مثل گردش خون در ونیز هستند که مرتب از مسافر پر و خالی می شوند و قطعا یکی از کاربردی ترین وسایل نقلیه برای توریستها محسوب می شوند. ایستگاههای زیادی برای این اتوبوسهای دریایی در ونیز و جزایر اطراف تعبیه شده است که با خطوط مختلف می توانید به آنها برسید. روبروی ایستگاه قطار اولین ایستگاهای اتوبوس های دریایی را مشاهده کردیم. از این ایستگاه اتوبوسهای دریایی به تمام مسیرهای شهر حرکت می کنند:

اتوبوسهای خطوط 1 و 2 در مرکز شهر حرکت می کنند و عمدتاً در امتداد آبراهه های کانال بزرگ یا Canale della Giudecca عبور می کنند. فقط حواستان به مسیر حرکت اتوبوس، که در ابتدای ایستگاه روی تابلو نوشته شده است، باشد که مسیر درست را سوار شوید. چون اتوبوس های آبی بزرگ هستند فقط در طول کانال بزرگ حرکت می کنند. اگر می خواهید کانالهای کوچک یا به عبارتی کوچه پس کوچه ها را با قایق بگردید باید قایق های کوچک  Laguneها را سوار شوید.

مسیرهای حرکت اتوبوس های دریایی:

اتوبوسهای خطوط 3 ، 4.1 ، 4.2 ، 5.1 ، 5.2 ، 6در امتداد لبه خارجی تالاب عبور می کنند. که به جزیره هایی مثل بورانو ، تورچلو،  Murano و Lido di Venezia می روند.

اتوبوسهای خطوط  12 ، 13 ، 14 ، 19 به سرزمین اصلی ، فرودگاه مارکوپولو ، Treporti ، Punta Sabbioni ، Chioggia ، Fusina و S. Giuliano می روند.

قیمت بلیت اتوبوس های دریایی در ونیز:

هزینه یک سفر تک نفره با حداکثر یک چمدان هفت و نیم یورو است.

اگر مدت طولانی تری در ونیز اقامت دارید ، ممکن است بلیط چند روزه به صرفه تر است.

هزینه بلیط 24 ساعته 20.00 یورو است

هزینه بلیط 2 روزه 30.00 یورو است

هزینه بلیط 3 روزه 40.00 یورو است

هزینه بلیط 7 روزه 60.00 یورو است

اعتبار کارت بلیت با شروع اولین سفر بعبارتی با اولین باری که بلیت توسط دستگاه کنترل چک می شود، آغاز می شود. کارت بلیت در ایستگاهی که میخواهید سوار شوید در دستگاه مخصوص آن خوانده شود. امکان کنترل در اتوبوس دریایی توسط مسئولین کنترل مخصوصا در ایستگاههایی که دستگاه مخصوص خواندن بلیت در ابتدای ورود وجود ندارد زیاد است. ما در طول اقامتمان یکبار کنترل شدیم.

بلیت را از کجا بخریم؟

بلیت اتوبوسهای دریایی در ایستگاههای قطار، اتوبوس، فرودگاه، برخی باجه ها در شهر ونیز و یا از مغازهای تاباک Tabacchiیا Tabak قابل خریداری هستند.

ما در ابتدا توی شهرکمی پیاده روی کردیم. شهر نسبت به تصویری که از ونیز پر از توریست توی ذهنمان داشتیم خیلی خلوت تر بود و حتی بعضی از مغازه‌ها بسته بودند. ونیز کم توریست بسیار زیباست.

ونیز شهری برای چرخ نیست! این شهر پر از پل، پله و سنگفرشهای ناصاف است و برای افرادی که مشکلات استخوانی دارند یا افراد با معلولیت حرکتی زیاد مناسب نمی باشد. حمل و نقل کالسکه ی بچه، چرخ خرید یا حمل و نقل وسایل سنگین هم در شهر چندان آسان نیست.

سن مارکو; زیبا و خلوت!

بعد از کمی پیاده روی سوار اتوبوس دریایی شدیم و به میدان سن مارکو رفتیم. میدان سن مارکو توریستی ترین قسمت ونیز است که همه ی توریستها حداقل یکبار باید آن را ببینند. شاخص ترین دیدنی های این میدان، کلیسای سن مارکو که معماری و نقاشی های بسیار منحصربفردی دارد  برج ناقوس( برج آجری بلندی که از بالای آن می توان شهر را مشاهده کرد)، قصر دوک و برج ساعت هستند. سن مارکو پایینترین نقطه ی ونیز از لحاظ ارتفاع از سطح آب هم می باشد و طی آبگرفتگی هایی که در سالهای پیش رخ می داد (که به لطف سدهای مکانیکی که در مسیر آبراهه ها ساخته اند در دوسال اخیر رخ نداده اند) اولین نقطه ی شهر که زیر آب می رفته بوده است. طبق شنیده ها ناپلئون این میدان را بسیار تحسین می کرده و در بازسازی آن نقش داشته است.

قبل از بالا آمدن آب در ونیز شهرداری به شهروندان با مسیج هشدار می داد. این هشدار برای توریستها در سطح شهر با آژیر مخصوصی اعلام می شده که ریتم این آژیر به نسبت ارتفاع آب تغییر می کرده است.

بوتیک های مارکهای معروف زیادی هم در اطراف میدان سن مارکو شعبه دارند که بسیار دیدنی هستند.

میدان سن مارکو در ساعت ۵ بعد از ظهر پنجشنبه تقریبا خلوت و آرام بود. چون هنوز خستگی راه را داشتیم بعد از تماشای میدان به هتل برگشتیم. در رستوران پایین هتل شام پاستا خوردیم که هر کدام تقریباً ۱۶ یورو بود.

صبح جمعه صبحانه هتل را خوردیم. تنوع صبحانه خوب و راضی کننده بود. نکته ی جالب برای من دستگاه پنکیک ساز بود(که هر کسی می توانست با یک بار فشار دادن دکمه در عرض یک دقیقه صاحب دو پنکیک تازه شود) و دستگاههایی که عسل و مربا می ریختند بودند، این دستگاهها بسیار کاربردی بودند و از اسراف عسل و مربا و استفاده از پلاستیکهای اضافی برای بسته بندی عسل و مربا جلوگیری می کرد.

به سوی Murano

بعد از صبحانه دوباره بلیط قطار گرفتیم که به ونیز برویم. باید حواستان مدام به تابلوهای راهنمای سکوهای سوار شدن به قطار باشد چون ممکن است که اطلاعات حرکت قطارها تغییر کند. مثلاً قرار بود در ساعت ۱۰:۱۰ قطار از سکوی شماره هفت به سمت ونیز برود که بعد از چند دقیقه از بلندگو به ایتالیایی اعلام کرده بودند که مسیر عوض شده است و اصلاً به انگلیسی اعلام نشد. پس مرتب ساعت حرکت قطارها و سکوی درست را روی بوردهای الکترونیکی چک کنید که قطارتان را از دست ندهید. 

در ونیز ما سوار خط سه شدیم که بدون توقف به جزیره ی مورانو می‌رود. هوا عالی و همه مشغول کار و فعالیت بودند و شهر بسیار زنده بود. همان طور که قبل تر گفتم، ونیز پر از کلیسا، موزه و قصر است که برای دیدن همه ی آنها زمان زیادی لازم دارید. هدف ما در این سفر موزه و کاخ گردی نبود و دوست داشتیم جاهای متفاوت تری را ببینیم.

به محض ورود به جزیره مورانو به یک کارگاه تولید محصولات شیشه رفتیم تا از نزدیک مراحل ساخت اشیا دکوری شیشه ای را ببینیم. بلیت ورودی به کارگاه برای هر نفر سه یورو بود که به نظرم ایده ی جالبی برای کسب درآمد بود. در کارگاه، فروشگاه وسایل تولیدی خودشان هم وجود داشت که اگر از محصولات آنها خرید می کردید به اندازه ی پول بلیتها به شما تخفیف داده می شد، که طبیعتاً قیمت محصولات شیشه ای دست‌ساز ارزان نیست.

بعد از تماشای کارگاه به گشت توی شهر پرداختیم. تمام شهر پر از مغازه های فروش وسایل تزیینی، دکوری، ظروف و جواهرات شیشه‌ای است. وسایل شیشه هایی رنگارنگ به مورانو زیبایی خاصی داده است و این شهر نسبت به خود ونیز خلوت تر می باشد.

بعضی از محصولات نسبت به عموم فروشگاهها اصالت و ویژگی خاص تری داشتند. مثلا من از فروشگاه جواهرات manuelazanvettori که جواهرات طراحی خودشان را می فروختند و بسیار شیک و خاص بودند یک انگشتر خریدم.  بعضی از محصولات آنها ترکیبی از شیشه و سنگهای سواروسکی بودند که بسیار درخشان و چشمگیر بودند.

صاحب فروشگاه برای ما تعریف کرد که در دروان رکود تجارت آنها بسیار لطمه خورده بود و آنها از اینکه از حدود دوهفته پیش توریستهای بیشتری به جزیره می آیند بسیار خوشحال هستند.

نهار را در یک رستوران نزدیک اسکله اصلی و فانوس دریایی جزیره که غذاهای دریایی خیلی خوبی داشت خوردیم. انصافا کیفیت و طعم غذا بسیار عالی بود.

بعد از نهار سوار کشتی شدیم و حدود ساعت دو به ونیز برگشتیم. در ایستگاه پل ریالتو برای تماشای پل پیاده شدیم. در ونیز حدود چهارصد پل وجود دارد که پل ریالتو Rialto Bridge یکی از شاخص ترین آنهاست. پل ریالتو که در سالهای پایانی قرن شانزدهم ساخته شده است ، قدیمی ترین پل روی کانال است و به عنوان یک دستاورد معماری و مهندسی دوره رنسانس مشهور است. پس از یک مسابقه طراحی در شهر ، توسط آنتونیو دا پونته و برادرزاده اش ، آنتونیو کنتینو طراحی و ساخته شد.

 در نزدیکی پل بستنی فروشی بسیار معروف به نام Gelatoteca Suso وجود دارد که بستنی های معروفی دارد و جلوی آن صف بود. ما طعم چیزکیک و پسته آن را امتحان کردیم که بسیار خوشمزه بودند.

دیدار با یک هموطن هنرمند در ونیز

میدان سن مارکو در ساعت دو بعدازظهر شلوغ تر از عصر روز قبل بود و جمعیت زیادی برای بالا رفتن از برج میدان Campanile di San Marco توی صف بودند. ساعت توی برج ساعت سر ساعت سه شروع به نواختن کرد. کمی بعد از آن طبق اطلاعاتی که از برادرم گرفته بودم برای پیدا کردن یک مغازه ماسک فروشی مخصوص کارناوال ونیز که صاحب ایرانی به نام آقای حمید صدیقی دارد به نام Ca’ del sol حرکت کردیم.

کارناوال ونیز در دنیا بسیار معروف است و هر ساله از تاریخ نوزده فوریه تا اول مارس برگزار می شود. منشأ کارناوال ونیزی به Saturnalia از دوران باستان و در نتیجه آداب و رسوم و جشن ها از قبل از روزه بزرگ تا قرن 12 برمی گردد. پیروزی ونیز بر آکوئلیا در سال 1162 تا سال 1797 همه ساله جشن گرفته می شد. کارناوال ونیزی بیشتر به دلیل ماسک های تزئین شده معروف است که نقاشی های عکس محبوب در فصل کارناوال هستند. ریشه برخی ماسک ها از زمان Commedia dell'arte ایتالیایی است، نوعی تئاتر که به جای افراد از انواع و ماسک ها استفاده می کند. برخی بیان می کنند که افراد قدرتمند و ثروتمند چون نمی خواسته اند در بین مردم عادی شناخته شوند و به خوشگذرانی بی حد و حصر متهم شوند از این ماسکها استفاده کردند و بعد از آن این ماسکها باب شدند.

در سال 2021 این کارناوال به دلیل پاندمی کرونا برگزار نشده بود.

پس از جستجو در کوچه پس کوچه ها مغازه ی آقای صدیقی را پیدا کردیم. ایشان بسیار انسان آرام و محترمی هستند و برخلاف بسیاری از مغازه داران که تمایلی ندارند توریستها از محصولاتشان عکاسی کنند با کسانی که برای عکاسی آمده بودند هم خوش برخورد بودند. در این مغازه ماسک و لباسهای کارناوال برای فروش یا اجاره موجود هستند که هر کدام از آنها بسیار جذاب و خاص بودند و بیشتر از همه، ما از دیدن یک هموطن هنرمند و خوش برخورد در این شهر زیبا بسیار خوشحال شدیم. مغازه ی ایشان در سایت تریپ ادوایزر و بوکینگ هم معرفی شده اند.

 تیرامیسوی پردردرسر

بعد از آن در یک کافه در نزدیک ایستگاه سن مارکو نشستیم و قهوه و تیرامیسو خوردیم که پیشخدمت رستوران از تیرامیسو بسیار تعریف می کرد. سپس سوار اتوبوس دریایی شدیم و به ایستگاه قطار اصلی برگشتیم. در نزدیکی ایستگاه قطار از مغازه Despar برای شام ساندویچ خریدیم و به هتل برگشتیم چون من میخواستم فینال مسابقه ی مورد علاقه ام را ببینم که ساعت هشت و ربع شروع میشد. آن شب هر دوی ما معده درد شدیدی گرفتیم که احتمالا بخاطر تیرامیسو بود و حتی نتوانستیم شام بخوریم.

یک ویوی منحصربفرد از ونیز

در طول شب باران آمده بود و صبح شنبه هوا گرمتر از روزهای قبل بود. بعد از صرف صبحانه دوباره به نیز برگشتیم چون آخر هفته بود همه جا شلوغتر از روزهای قبل بود. قبل از هرچیز از یک داروخانه داروی ضد اسید معده خریدیم که پیشنهاد می کنم در تمام سفرها همراه خود داشته باشید. بیشتر توریستها از خود ایتالیا یا کشورهای همسایه ی آلمانی زبان بودند.

بعد از رسیدن به ونیز سوار اتوبوس دریایی خط دو شدیم و به جزیره سن جورجیو ماجیوره San Giorgio Maggiore رفتیم. این جزیره ی کوچک دقیقا روبه‌روی میدان سن مارکو می‌باشد و در آن یک کلیسا با برج بلندی قرار دارد که با پرداخت بلیط ۶ یورویی می توانید با آسانسور به بالای برج کلیسا بروید و یک زاویه دید 360 درجه ی بسیار بسیار خاص از ونیز و آبراهه های اطراف آن را ببینید که طبق مطالب و عکسهایی که در اینترنت خوانده بودیم در مقایسه با برج میدان سن مارکو، دید بسیار زیباتری از شهر را دارد.

بورانو، آرام و رنگارنگ

مقصد بعدی ما جزیره بورانو Burano بود که هر یک ساعت یک بار با خط شماره ۱۴ میشد از میدان سن مارکو به آنجا رفت. ما در فرصت یک ساعته ای که داشتیم در یکی از رستوران های ساحلی ناهار پیتزا خوردیم . کشتی (Motonavi (Motorboote که به جزیره بورانو می‌رفت بسیار بزرگتر از اتوبوس‌های دریایی معمولی بود و ظرفیت زیادی داشت. مسیر حدود یک ساعت طول کشید، بعد از پیاده شدن از کشتی ساعتهای برگشت کشتی ها و مسیر را چک کردیم. ما در ساعت سه و نیم به جزیره وارد شدیم و بعد از یک ساعت جزیره را ترک کردیم. بورانو یک جزیره ی آرام و زیبا شبیه مورانو بود با خانه های رنگارنگ. تفاوت اصلی دو جزیره در صنعت اصلی آنهاست. در مورانو شیشه سازی و در بورانو گلدوزی، دوخت لباس و رومیزی صنعت اصلی می باشد.

ما یک ساعت در کوچه های مختلف جزیره راه رفتیم و در مرکز شهر، برج کج جزیره را هم دیدیم.

برای برگشت خط ۱۲ را سوار شدیم و پنجاه دقیقه ای به ونیز رسیدیم. در ایستگاه  f.t.nove پیاده شدیم و از آنجا با خط 5.1 به ایستگاه پل مدرن ونیز رفتیم که یک پل چوبی با حفاظ شیشه ای می باشد که نسبت به معماری کلاسیک جزیره کاملا متفاوت می باشد.

سپس کمی در کوچه های اطراف چرخیدیم و در یک رستوران شام مرغ و سیب زمینی سرخ شده خوردیم که یک پرس غذای ۱۳ یورویی با کولای سه و نیم، یه بطری آب معدنی کوچک سه و نیم، دو نیم یورو پول دو پاکت کوچک کچاپ و سه و نیم یورو حق سرویس برای ما بیست و هشت یورو تمام شد. در بسیاری از رستورانهای ونیز حق سرویس بصورت یک عدد ثابت روی صورتحساب می آید که به منزله ی انعام برای گارسون ها می باشد، البته بعضی رستورانها اینطور نیستند که می توانید قبل از سفارش غذا این را بپرسید.

پیشنهادات کاربردی:

1- در سفر ونیز حتماً کفش راحت بپوشید چون خیلی راه خواهید رفت و قطعاً پادرد به سراغ کسی که کفش نامناسب دارد می رود. اگر نسبت به قایق سواری حساس هستید به مقدار کافی داروی ضدتهوع هم به همراه خود بردارید چون مسیرهای طولانی را می توانید فقط با قایق و کشتی طی کنید.

2- برای خرید لوازم ضروری مثل آب معدنی یا... می توانید از فروشگاههای Coop یا Despar استفاده کنید چون قیمت مغازه های کوچک شخصی تقریباً دو برابر یا سه برابر آنها می باشد. مثلاً قیمت نوشابه کولا زیرو در Despar یک یورو و سی سنت و در مغازه‌های شخصی سه و نیم یورو بود.

3- فروشگاه Nino and friends بورس شیرینیجات و شکلاتهای معروف و باکیفیت ونیزی هستند که برای سوغاتی مناسب هستند و شعبه های زیادی دارد و خیلی از توریستها از آنها خرید می کنند.

4- رستورانهای زیادی در ونیز نرخ‌های بالایی برای چیزهای کنار غذا مثل نوشیدنی، سس و... می گیرند، پیشنهاد می کنم از سایت‌هایی مثل بوکینگ دات کام در هر قسمت شهر که می روید اسم رستورانهایی که کیفیت خوب و قیمت مناسبی دارند را پیدا کنید و هدفمند رستوران خود را انتخاب کنید.

خداحافظی با ونیز

روز یکشنبه آخرین روز اقامت ما بود. بعد از صرف صبحانه اتاق را تحویل دادیم. برای سه شب اقامت در هتل پلازا 214 یورو به اضافه مبلغ ۱۸ و نیم یورو که به عنوان مالیات شهر City Tax روی نرخ اتاق آمده بود که پرداخت کردیم . ظاهرا این مبلغ روی اتاقهای سایت ایر بی ان بی هم محاسبه می شود.

هزینه پارکینگ از بعد از ظهر پنجشنبه تا صبح یکشنبه ساعت نه صبح ۵۴ یورو شده بود. در مسیر برگشت بنزین زدیم که نرخ آن گرانتر از اتریش بود. هر لیتر بنزین سوپر یک یورو و نود و پنج سنت بود که تقریبا شصت سنت از اتریش گرانتر بود.

در مسیر برگشت هم مجددا عوارض اتوبان رو پرداخت کردیم که همان هیجده یورو و بیست سنت بود.

زیبایی های کلاگنفورت

در راه برگشت از مسیر کلاگنفورت آمدیم چون قصد داشتیم جاذبه های آن را از دست ندهیم. کلاگنفورت یک شهر توریستی در اتریش است که دریاچه Wörtersee در نزدیکی آن قرار دارد. دریاچه، بی نهایت آرام و زیباست و اطراف آن پر از ویلاها و هتل‌های زیباست. افراد زیادی مشغول دوچرخه سواری و دو بودند.

نهار را در آرامش دریاچه صرف کردیم و به سمت مقصد بعدی که  پارک Minimundus  راه افتادیم.

Minimundus یک پارک مینیاتوری در Klagenfurt am Wörthersee است که 159 مدل مینیاتوری از ساختمانها، کشتی ها و قطارهای شناخته شده از تمام قاره ها در مقیاس 1:25 در زمینی به مساحت 26000 متر مربع در آن به نمایش درآمده اند. تمامی ماکت ها با جزئیات و دقت بسیار زیادی ساخته شده اند. در کنار هر ماکت اطلاعاتی به چند زبان نوشته شده و برای سرگرمی و تست بچه ها در کنار برخی ماکتها به دو زبان آلمانی و انگلیسی سوالاتی راجع به همان ماکت وجود دارد.از ایران هم کاخ مرمر وجود دارد که ماکت آن را مادر شاه به مجموعه هدیه داده بوده که بسیار ظریف و زیبا بود.

ساعات کار مجموعه در ماههای مارس ، آوریل ، اکتبر ، نوامبر از 9 صبح تا 6 عصر و در ماههای مه ، ژوئن ، سپتامبر از 9 صبح تا 7 عصر، جولای ، آگوست: 9 صبح تا 10 شب و ژانویه ، فوریه ، دسامبر: 10 صبح تا 6 عصر می باشد. نرخ بلیت ورودی مجموعه بسته به تعداد و سن افراد بسیار متفاوت می باشد ما برای هر نفر بزرگسال 17 یورو پرداخت کردیم. ورود برای بچه های زیر 5 سال مجانی است.

بقیه مسیر را تا وین بدون توقف آمدیم و به این صورت سفر چهار روزه ی خاطره انگیز ما به پایان رسید.

این سفرنامه حاوی برداشتهای شخصی من، ونیز از دیدگاه و تجربه ی من و خاطرات شخصی می باشد و چنانچه اطلاعات من با واقعیت تفاوتهایی دارد پیشاپیش عذر خواهی می کنم. صرفا چون تمایل داشتم اطلاعات و منابع سفر به زبان فارسی غنی تر باشد این سفرنامه را در سایت وارد کردم و امیدوارم برای شما مفید و جالب بوده باشد.

نویسنده:صدیقه خواجه