به گزارش منیبان؛ طبق قاعده و قانونی که فیفا و کنفدراسیون فوتبال آسیا در نظر گرفته اند، در این مرحله 8 تیم اول به علاوه 4 تیم دوم برتر گروه ها به مرحله نهایی صعود می کنند. اگر قطر یکی از 8 سرگروه باشد، که تا این لحظه همین طور است، به جای 4 تیم برتر دوم، 5 تیم برتر گروه های هشت گانه به مرحله بعد می رسند. اگر کره شمالی انصراف نمی داد و اعلام نمی شد نتایج تمامی تیم های دوم مقابل تیم های آخر گروه شان برای تعیین 4 یا 5 تیم برتر دوم گروه ها، حذف می شود ایران به دلیل پیروزی پرگل مقابل کامبوج تفاضل گل بالایی داشت و راحت به عنوان یکی از تیم های دوم برتر صعود می کرد اما کنار کشیدن کره شمالی به ضرر ایران شد. حالا ایران باید بعد از غلبه بر هنگ کنگ، باید بحرین و عراق را هم مثل کامبوج ببرد تا به عنوان تیم اول به دور بعدی صعود کند. مساوی مقابل بحرین یا عراق ما را در رده دوم گروه قرار می دهد و این خطرناک است.
برای مقایسه با تیم های دوم گروه ها، اگر ایران دوم شود 6 امتیاز مقابل کامبوج می سوزد و 10 امتیاز حاصل از 2 برد مقابل هنگ کنگ و یک برد و یک مساوی مقابل بحرین و عراق (احتمالی) برای ایران می ماند. این یعنی تنها در صورتی صعود می کنیم که در گروه های هفت گانه دیگر، بیش از 4 تیم بالاتر از 10 امتیاز نداشته باشند و یا اگر 10 امتیاز دارند تفاضل گل شان از ما بهتر نشود.
وضعیت الان را هیچکس دوست ندارد؛ نه ما، نه بازیکنان و نه هیچکس دیگر ولی واقعیت این است در چنین شرایطی قرار گرفتیم و باید با آن مواجه شویم. اگر در تمام بازی های باقی مانده پیروز شویم که تکلیف روشن است وگرنه باید منتظر اما و اگرها باشیم و دست به دعا شویم که یک معجزه در فلان گروه اتفاق بیفتد. آیا عقلانی است منتظر باشیم عربستان به نفع ما ازبکستان را ببرد یا استرالیا به خاطر ما اردن را تار و مار کند؟ البته که ما به شیر بچه های ایران امیدواریم. شاید بهتر باشد ملی پوشان هم فکر دوم شدن را از سرشان بیرون کنند. آنها توان جبران را دارند و انگیزه شان هم برای این کار بالا است.