روز گذشته از رسانه ملی اعلام شد که با واکنش‌های بسیار در فضای مجازی و حقیقی همراه بود. در این خبر به نقل از امیرحسین بانکی پور، رئیس کمیسیون مشترک طرح جوانی جمعیت اعلام شد، به خانواده‌هایی که فرزند سوم به دنیا بیاورند، زمین ۱۵۰ تا ۲۰۰ متری واگذار می‌شود. اندکی در خصوص پیری جمعیت باید واقع بین باشیم.
جوانان شرایط ازدواج دارند؟
شاید واکنش اول این باشد که چه کسی در این شرایط اقتصادی فرزند سوم می‌آورد اما باید از زاویه دیگر نیز به این مسئله نگاه کرد که آیا جوان‌ها ازدواج می‌کنند؟ با توجه به افزایش قیمت روزانه آیا کسی توان خرید جهیزیه حداقلی را دارد؟ برای بررسی این سؤالات نگاهی به قیمت اقلام مورد نیاز در جهیزیه حداقلی می‌اندازیم. جهیزیه‌ای که به سختی خانه ۵۰ متری را نیز پر می‌کند و با توجه به قیمت حداقلی شاید کمتر از یک سال دوام بیاورد. خیلی از محصولات با قیمت پایین، کیفیت پایین نیز دارند. البته فراموش نکنید که در مجموع ما قیمت جهیزیه را می‌گوییم و بحث تأمین مسکن، شغل، هزینه طلا و عقد نیز در زمان ازدواج مطرح هست. شاید عده‌ای زندگی مشترک را بدون جشن، طلا و حتی حلقه طلا شروع کنند اما زندگی بدون یخچال، گاز و... شدنی نیست.
در جدول زیر قیمت ارزان‌ترین اقلام موردنیاز برای جهیزیه را مشاهده می‌کنید.
جاروبرقی هم قیمت نصف حداقل حقوق
این اقلام واقع اندک است و برای زندگی آرام و بی دغدغه وسایل دیگری نیز نیاز هست که در این شرایط زوج‌های جوان باید اندک اندک در زندگی تأمین کنند. البته با حداقل حقوق ۴ میلیون تومانی برای خرید یک جاروبرقی باید بیش از نیمی از حقوق یک ماه را پرداخت کرد.
جهیزیه دست‌دوم به جای نو!
برای همین وسایل اندک باید بین ۱۰۰ میلیون تومان تا ۷۰۰ میلیون تومان هزینه کرد. افزایش قیمت در بازار لوازم‌خانگی به اندازه‌ای است که اگر خانواده‌ای مجبور نباشد، اقدام به خرید لوازم موردنیاز خانگی جدید نمی‌کنند. برای یک واحد آپارتمان ۵۰ متری حدود ۱۰۰ میلیون تومان باید جهیزیه خرید. همین جهیزیه در ابتدای سال ۱۳۹۹ حدود ۷۰ میلیون تومان هزینه نیاز داشت. شروع زندگی بدون جهیزیه معنا ندارد و به اجبار مردم به سمت خرید قسطی و حتی اجناس دست دوم برای آغاز زندگی مشترک رفته‌اند. شیوع کرونا و گرانی لوازم‌خانگی شرایطی را به وجود آورده است که زوج‌های جوان به ناچار برای تهیه لوازم‌خانگی در ابتدا به ویژگی قیمت توجه می‌کنند و توجه چندانی به کیفیت و گارانتی ندارند. در شرایط فعلی مهم تأمین وسیله هست و برند، جنس، مدل و هزاران ملاک دیگر مطرح نیست.
کلام پایانی
نکته مهم این هست که بر اساس طرح جوانی جمعیت و حمایت از خانواده، زمینی در یکی از شهرهای زیر ۵۰۰ هزار نفر به آن‌ها اختصاص داده می‌شود و خانواده‌ای که در تهران صاحب فرزند سوم به بعد شوند، زمینی در یکی از شهرهای زیر ۵۰۰ هزار نفر به آن‌ها اختصاص داده می‌شود و اختصاص این زمین حتی به کسانی که در گذشته از طرح‌های مسکن استفاده کردند، یا صاحب زمین هستند نیز تعلق می‌گیرد. تا این جای داستان به بحث خانواده پرداخته‌ایم اما یک خانواده باید شروع شود تا فرزندی متولد شود. با توجه به وضعیت اشتغال، قیمت مسکن، حداقل حقوق ۴ میلیون تومانی و خرج ماهیانه برای خوراک و پوشاک ، جوانان توان تأمین هزینه زندگی خودشان را به صورت مجردی هم ندارد، چگونه به ازدواج و فرزندآوری فکر کنند. زمین ۱۵۰ متری در یک شهرک کوچک آن هم به فرزند سوم به معنای چشم‌پوشی مسئولان بر شرایط اقتصادی موجود هست. به جای چشم‌پوشی نسبت به خیلی از موارد بهتر نگاهی عمیق‌تر به بحث پیری جمعیت داشته باشیم و شرایط را برای ازدواج ، ماندگاری زندگی مشترک و فرزند آوری پله‌پله ایجاد کنیم.