جنبش جدید هالیوود با تکنیک‌های ساختارشکن «ایزی رایدر» (Easy Rider) در سال ۱۹۶۹ آغاز شد، اما در واقع این فیلم نتوانست صنعت سینما را متحول کند. حماسه‌ی مافیائی بی‌نظیر از فرانسیس فورد کوپولا به پردرآمدترین فیلم تمام ادوار تبدیل شد. پدرخوانده سه سال بعد رکورد خود را در گیشه به «آرواره‌ها» (Jaws) واگذار کرد، اما همچنان شاهکار ماندگار باقی مانده است تا جایی که هنوز هم تقریبا بعد از ۵۰ سال فیلمی نتوانسته جایش را بگیرد.
پدرخوانده و دنباله‌های آن با ستاره‌هایش یعنی آل پاچینو، رابرت دنیرو، مارلون براندو و دایان کیتن، بهترین گروه بازیگران تاریخ سینما را در خود دارد. بازیگرانی که نه فقط در پدرخوانده خوش درخشیدند، بلکه وزنه‌های سنگین فیلم‌های مطرح و بزرگ دیگری هم بودند.
۱۰. آل پاچینو در بعد از ظهر سگی (Dog Day Afternoon)
کارگردان: سیدنی لومت
محصول: ۱۹۷۵
امتیاز متاکریتیک: ۸۶ از ۱۰۰
آل پاچینو و جان کازال بازیگران پدرخوانده، برای اولین بار در تیاتر نیویورک در کنار هم قرار گرفتند و قبل از مرگ نابه هنگام کازال در سال ۱۹۷۸ در ۴۲ سالگی در چند فیلم دهه‌ی ۷۰ با یکدیگر همکاری کردند.
سیدنی لومت کارگردان فیلم بعد از ظهر سگی پاچینو و کازال را در یک تریلر جنایی واقعی در کنار هم قرار داد. داستان فیلم از این قرار است که آن‌ها برای پرداخت هزینه‌ی یکی از جراحی‌های معشوق دوجنسه‌ی پاچینو به یک بانک دستبرد می‌زنند.
۹. دایان کیتن در آنی هال (Annie Hall)
کارگردان: وودی آلن
محصول: ۱۹۷۷
امتیاز متاکریتیک: ۹۲ از ۱۰۰
دایان کیتن در نقش کی همسر مایکل کورلئونه در فیلم پدرخوانده بازی فراموش نشدنی ارائه داد، اما این به یاد ماندنی‌ترین نقش او نیست. نقشی که کیتن را به‌عنوان بازیگر مطرح می‌کند همیشه آنی هال خواهد بود.
آنی هال با شخصیت‌های ملموس، داستانی تأثیرگذار و فیلم‌نامه‌ای تند و تیز، یکی از بزرگترین درام‌های ساخته شده تاکنون است. این فیلم داستان رابطه‌ی پرفراز و نشیب الوی سینگر (با بازی وودی آلن) و آنی هال (با بازی دایان کیتن) را روایت می‌کند.
۸. رابرت دنیرو در گاو خشمگین (Raging Bull)
کارگردان: مارتین اسکورسیزی
محصول: ۱۹۸۰
امتیاز متاکریتیک: ۸۹ از ۱۰۰
رابرت دنیرو برای بازی در نقش ویتو کورلئونه‌ی جوان در سکانس‌های فلش بک قسمت دوم پدرخوانده اسکار گرفت. فرانسیس فورد کوپولا در ابتدا نمی‌خواست دنباله‌ی فیلم را کارگردانی کند و بهترین انتخاب او به جای خودش دوستش مارتین اسکورسیزی بود، اما استودیو فکر نمی‌کرد اسکورسیزی در آن زمان به اندازه‌ی کافی تجربه داشته باشد و در نهایت کوپولا خودش سکان‌دار فیلم شد.
دنیرو در طول زندگی حرفه‌ای خود، فیلم‌های فوق‌العاده‌ای با اسکورسیزی ساخته است، از «خیابان‌های پایین شهر» (Mean Streets) گرفته تا «راننده تاکسی» (Taxi Driver) و «رفقای خوب» (Goodfellas). مسلما اوج همکاری آن‌ها فیلم بیوگرافی سیاه و سفید گاو خشمگین است که اسکار دیگری را نصیب دنیرو کرد. این فیلم درباره‌ی چیک لاموتا، بوکسور معروف آمریکایی است که دنیرو نقش او را بازی می‌کند.
۷. جیمز کان در میزری (Misery)
کارگردان: راب راینر
محصول: ۱۹۹۰
امتیاز متاکریتیک: ۷۵ از ۱۰۰
وقتی راب راینر کار بر روی اقتباس سینمایی میزری نوشته‌ی استیون کینگ را آغاز کرد، نقش اصلی یعنی پل شلدون را تقریبا به تمام ستاره‌های مهم هالیوود پیشنهاد داد؛ نویسنده‌ای که توسط طرفدار شماره یکش نجات پیدا می‌کند و پس از آن مدام از سوی او تهدید می‌شود. همه بازی آن نقش را رد کردند اما جیمز کان که از چالش بازی در یک نقش ارتجاعی لذت می‌برد در نهایت آن را پذیرفت.
۶. استرلینگ هایدن در دکتر استرنج لاو (Dr. Strangelove)
کارگردان: استنلی کوبریک
محصول: ۱۹۶۴
امتیاز متاکریتیک: ۹۷ از ۱۰۰
در دهه‌ی ۵۰ میلادی، استرلینگ هایدن در یک فیلم‌های وسترن و نوآر بازی می‌کرد، اما در دهه ۶۰، هایدن از بازی در نقش‌های اصلی کنار کشید و قسمت‌های مکمل بیشتری بازی کرد که از آن‌ها به‌عنوان به یادماندنی‌ترین بازی‌های او یاد می‌شود.
خیلی پیش از بازی در نقش کاپیتان مک‌کلاسکی در فیلم پدرخوانده، هایدن در نقش جنرال جک دی ریپر در کمدی سیاسی استنلی کوبریک به نام دکتر استرنج لاو بازی کرده بود. این فیلم درباره‌ی ژنرال دیوانه‌ی ارتشی است که در یک اقدام احمقانه جنگ هسته‌ای با شوروی راه می‌اندازد و سیاست‌مداران و رئیس‌جمهور برای جلوگیری از یک فاجعه گرد هم جمع می‌شوند.
۵. اندی گارسیا در تسخیرناپذیران (The Untouchables)
کارگردان: برایان دی‌پالما
محصول: ۱۹۸۷
امتیاز متاکریتیک: ۷۹ از ۱۰۰
در حالی که مشهورترین فیلم گانگستری برایان دی پالما «صورت زخمی» (Scarface) است، اقتباس او از تسخیرناپذیران هم فیلم فوق‌العاده‌ای در این ژانر است. در این فیلم کوین کاستنر در نقش الیوت نس و رابرت دنیرو در نقش آل کاپون بازی می‌کنند.
اندی گارسیا، بازیگر قسمت سوم فیلم جنجالی «پدرخوانده» (The Godfather Part III)، در فیلم تسخیرناپذیران نقش جورج استون، نماینده‌ی ویژه را بازی کرد. این فیلم درباره‌ی مامور فدرالی است که با یک تیم کوچک قصد به محاکمه کشیدن آل کاپون را دارد.
۴. جان کازال در شکارچی گوزن (The Deer Hunter)
کارگردان: مایکل چیمینو
محصول: ۱۹۷۹
امتیاز متاکریتیک: ۸۶ از ۱۰۰
جان کازال که از سرطان پیشرفته رنج می‌برد، سرانجام بعد از حماسه‌ی جنگی به نام شکارچی گوزن به کارگردانی مایکل چیمینو در ویتنام فوت کرد. انتخاب او به خاطر بیماری‌اش ریسک بزرگی بود و استودیو نمی‌خواست او را بپذیرد، اما چیمینو و مریل استریپ تهدید کردند که اگر او را انتخاب نکنند، آن‌ها هم بازی نخواهند کرد و رابرت دنیرو برای نگه داشتن او در فیلم با پرداخت پول از کازال پشتیبانی کرد. در نهایت این آخرین فیلم کازال بود.
شاهکار چیمینو سه دوست را دنبال می‌کند که برای جنگ به ویتنام منتقل می‌شوند و با زخم‌های روانی دائمی برمی‌گردند
۳. برونو کربی در وقتی هری سالی را دید (When Harry Met Sally)
محصول: ۱۹۸۹
امتیاز متاکریتیک: ۷۶ از ۱۰۰
ریچارد کاستلانو در اولین فیلم پدرخوانده نقش پیتر کلمنزا را بازی کرد. تجسم جوانتر این شخصیت در قسمت دوم توسط برونو کربی بازی شد که قبلا نقش پسر کاستلانو را در سریال تلویزیونی «سوپر» (The Super) بازی می‌کرد.
این نقشی بود که باعث شکل گرفتن حرفه‌ی بازیگری کربی شد. وی در ادامه در نقش بهترین دوست هری در این فیلم و نقش مقابل رابین ویلیامز در «صبح‌بخیر ویتنام» (Good Morning, Vietnam) بازی کرد.
۲. رابرت دووال در شبکه (Network)
کارگردان: سیدنی لومت
محصول: ۱۹۷۶
امتیاز متاکریتیک: ۸۶ از ۱۰۰
شبکه یک طنز گزنده‌ی رسانه‌ای است که در آن به یک مجری خبر گفته می‌شود که به خاطر کم‌بازده بودن برنامه‌هایش اخراج خواهد شد. او به همین دلیل در آخرین اجرایش تهدید می‌کند که خود را روی آنتن زنده می‌کشد. این امر باعث شد که برنامه‌ی او به یک قسمت پر بازدید تبدیل شود که مدیران امیدوار بودند بتوانند از آن استفاده کنند.
پیتر فینچ در نقش هاوارد بیل بازی درخشانی در این فیلم دارد، عملکردی که باعث شد وی اسکار بهترین بازیگر مرد را کسب کند، اما گروه بازیگران فیلم با بازی‌های عالی متشکل از فی داناوی، ویلیام هولدن و در واقع رابرت دووال آن را به یکی از به یادماندنی‌ترین فیلم‌ها تبدیل کرده است.
۱. مارلون براندو در اینک آخرالزمان (Apocalypse Now)
کارگردان: فرانسیس فوردکاپولا
محصول: ۱۹۷۹
امتیاز متاکریتیک: ۹۴ از ۱۰۰
همکاری فرانسیس فوردکوپولا با مارلون براندو به پدرخوانده ختم نشد. وقتی کاپولا از کتاب «دل تاریکی» (Heart of Darkness ) نوشته‌ی جوزف کنراد برای فیلمی درباره‌ی جنگ ویتنام اقتباس کرد، به براندو پیشنهاد داد تا نقش سرهنگ کورتز را بازی کند.
اکنون آخرالزمان مارتین شین در نقش کاپیتان ویلارد را دنبال می‌کند که برای ترور کورتز به جنگل‌های کامبوج که این سرهنگ دیوانه با افرادش در آنجا سکونت دارد می‌رود اما اتفاق دیگری می‌افتد.