ایسنا/ براساس آخرین خبرهای بدست رسیده، رونمایی از تصویر دستمال آغشته به خون شاه قاجار انجام شد.
این دستمال با شماره اموال 1302 و به ابعاد 38 در 28 سانتیمتر هم اکنون در گنجینه کاخ گلستان نگهداری می شود که تصویری از آن به نمایش گذاشته شده است. روی دستمال نوشته شد: «دستمال شاه شهید است که در هفدهم ذیقعده روز جمعه برای بستن خون دهان زخم تپانچه که به زیر سینه چپ خورده از جیبش درآورده کنار آن را پاره کرده به توی زخک داخل نموده که برای حرکت دادن جسد خون نیاید و این قسمت دیگر را بطور یادگار خون آلوده نگاه داشتم. بعدازظهر جمعه 17 ذیقعده 1313/ دکتر شیخ محمد»
امضای زیر متن به دکتر شیخ محمد خان احیاء الملک اشاره دارد که در روز حادثه ترور ناصرالدین شاه قاجار در حرم عبدالعظیم حضور داشت.
درباره ترور ناصرالدین شاه در منابع تاریخی آمد: صبح جمعه هجدهم ذیقعده 1313 قمری ناصرالدین شاه قاجار به شکرانه پنجاهمین سالگرد سلطنت به زیارت حضرت عبدالعظیم در شهر ری رفت اما رویای جشن پنجاهمین سال سلطنت را واقعیت هولناک قتل او درهم شکست. میرزا رضا کرمانی، قاتل ناصرالدین شاه در نقطه ای او را به گلوله بست که چندسالی پیشتر به دستور شاه قاجار، سیدجمال الدین اسدآبادی را بازداشت و خوار و خفیف کرده بودند و بدین ترتیب میرزا رضا در آن روز هم انتقام ستم کشی های خود از شاه گرفت و هم انتقام بدرفتاری ها با مرشد خود را...
میرزا رضای کرمامی بعد از ترور شاه دستگیر شد و او را به تهران آوردند. نخست در اتاق کوچکی در حیاط آبدارخانه زندانی اش کردند و زنجیر دانه درشتی به گردن او آویختند و به آن قفل زدند. با اینکه او را جسما و روحا شکنجه کردند، نام کسی جز مراد خویش سیدجمال الدین اسدآبادی را نبرد.
برخلاف تصور مردم که گمان می کردند میرزا رضا بعد از کشتن شاه چند روز بیشتر زنده نخواهد ماند او را نزدیک به چهار ماه در توقیف نگاه داشتند. در این مدت به طریق مختلف سعی کردند نام همدستان و شرکای جرم را از زبانش بیرون بکشند، ولی آخر مشخص شد علت محرک اصلی میرزا همان تعدیات و ستم هایی بود که کامران میرزا و وکیل الدوله درباره اش روا داشته بودند.
ناظم الاسلام کرمانی در تاریخ بیداری نوشت: مظفرالدین شاه خیال کشتن میرزارضا و قصاص آن را نداشت و گفته بود قصاص و کشتن میرزا رضا تشفی قلب من نیست. من اگر بخواهم انتقام بکشم باید تمامی اهل کرمان را از دم تیغ و شمشیر انتقام بگذرانم. در نهایت مظفرالدین شاه اجازه اعدام میرزا رضا را داد و در نیمه شب سه شنبه (مردادماه 1275 خورشیدی) در میدان مشق داری برپا گردید و میرزا را سربازها دو ردیف تفنگ در دست به پای دار آوردند و او را به دار زدند و پس از چند روز جسد او را به گورستان حسن آباد که بعدها اداره آتش نشانی شد، بردند و دفن کردند.
