موشن‌گرافی// بچه را "لای پر قو بزرگ کنید" تا به جایی نرسد!
این هنر نیست که فرزندانمان هرچه بخواهند برایشان فراهم کنیم، بچه اگر مشکل و کمبود را تجربه نکند شخصیتش کامل نمی‌شود، باید امکاناتی را برای آنها تهیه کنیم که واقعاً به آن نیاز دارند نه چیزهایی که جَو جامعه و بازار ما را به آن سمت می‌کشاند!
به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران پویا؛ این روزها مشغول آماده شدن برای استقبال از کوچولویی هستیم که خدا به ما هدیه داده است، خانومم می‌گوید باید یک سیسمونی کامل و درجه یک برایش تهیه کنیم، نمی‌خواهم هیچی از بچه‌های فامیل کم داشته باشد!
توی بازار، سیسمونی از دو سه میلیون تا بیست سی میلیون تومان خرج برمی‌دارد اما نمی‌دانم آیا بچه‌ای که به دنیا می‌آید، برایش فرقی هم می‌کند که در یک اتاق چند میلیونی زندگی می‌کند! یا این فقط چشم و هم چشمی ما بزرگترهاست؟!
چند روز پیش با مادر خانومم برای خرید سیسمونی به بازار رفتیم تا دوری بزنیم، باورتان نمی‌شود دستگاهی بود با یک صفحه دیجیتال که برنامه‌ریزی می‌شد و بچه را در همه جهات با سرعت‌های مختلف می‌چرخاند، تا بچه گیج شده و بخوابد ...
موشن گرافی زیر، پدیده نازپروردگی بچه‌ها و چشم و همچشمی خانواده‌ها را دستمایه قرار داده است:
وقتی زندگی روال عادی خود را دارد هر کسی می‌داند چقدر درآمد دارد و هزینه‌های او چه میزان است و بر این اساس برنامه‌ریزی و در واقع با نگاه به درون خانواده، هزینه را مدیریت می‌کند، اما کسی که چشمش به زندگی دیگران است، نمی‌داند هدفش چیست و حد مصرف او کجاست، چون مصرف دیگران قابل پیش‌بینی نیست و هر کسی الگوی مصرفی خود را می‌داند و از دیگران باخبر نیست.
ممکن است امروز همسایه ما اتومبیلی داشته باشد و چند ماه دیگر مدل دیگری را؛ اگر نگاه ما به مصرف او باشد، نوعی سرگردانی برای ما ایجاد می‌شود، چنین فردی نه در مورد درآمد برنامه دارد و نه در باره هزینه و از همین جا آشفتگی در دریافت و پرداخت به وجود می آید؛ تا جایی که نظام و انسجام خانواده از هم فرو می‌پاشد،در این رابطه، گفته می‌شود 30 درصد طلاق‌ها در کشور از آثار چشم و همچشمی است.
انتهای پیام/