خبرورزشی – آرتین زهرابی؛ شوخی بد نیست اما وقتی از حد و حدودش بگذرد تبدیل می شود به مضحکه؛ این کلیپ های بی مایه ای که هر لحظه و ثانیه در ورژن های مختلف تولید می شوند اوایلش شوخی بود اما حالا تبدیل شده به یک دلقک بازی آزاردهنده!
ویدیوهایی که مشخص نیست چه کسی را پس از چند سال نشانه گرفته اند؛ علی دایی یا عباس بوعذار؟ سازندگان این کلیپ ها در ظاهر ماجرا، دنبال ایجاد فضای بذله گویی و شوخی هستند اما طرف مقابل، کسی نیست که اهل شوخی های چندش آور این زمانه باشد؛ علی دایی اصلا چهره ای نیست که بشود با او از این شوخی های مضحک کرد.
هدف سازندگان ویدیوهایی یک دقیقه ای فضای مجازی، حتی اگر خنداندن مردم باشد (که نیست) باید از آنها سوال کرد؛ این همه خندیدند و قهقهه زدند؛ آخرش چه شد؟ مگر می شود اینقدر در زندگی غصه و گرفتاری داشت، بعد این همه لودگی کرد و بی جهت خندید؟
این درد بی درمان ریسه رفتن های هیستریک، ظاهرا دست از سر ما برنمی دارد؛ بهانه اگر خندیدن است، دل و جراتش را داریم به این همه مصیبتی که در فوتبال دچارش شده ایم هم بخندیم!
این همه خاطرات خوش، اینقدر عکس های خوب، این همه کار درست و درمان در طول زندگی وجود دارد؛ چرا به آنها نگاهی نکنیم و آه نکشیم؟ اصلا اگر از علی دایی خاطره ای به جز این کلیپ های مضحک و بی مایه نداریم تقصیر چه کسی است؛ علی دایی یا حافظه تاریخی لعنتی ما و این طبع شوخ و شنگ بودن اینستاگرامی؟
بیشتر بخوانید: