شهر خبر

نامه دانشجویان به آیت‌الله جنتی در خصوص مزایای طرح «جوانی جمعیت و حمایت از خانواده»


نامه دانشجویان به آیت‌الله جنتی در خصوص مزایای طرح «جوانی جمعیت و حمایت از خانواده»

شورای هماهنگی خواهران بسیج دانشجویی تهران بزرگ در نامه‌ای به دبیر شورای نگهبان مزایای طرح «جوانی جمعیت و حمایت از خانواده» که در این شورا در حال بررسی است را تشریح کرد.

به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری تسنیم، شورای هماهنگی خواهران بسیج دانشجویی تهران بزرگ در نامه‌ای به آیت‌الله جنتی دبیر شورای نگهبان  در خصوص قانون «جوانی جمعیت و حمایت از خانواده» که در مجلس به تصویب رسیده و در حال بررسی و اعلام نظر از سوی شورای محترم نگهبان است) نوشت: موضوع جمعیت جوان کشور مورد توجه همگان قرار گرفته است. با در نظر گرفتن آمارهای موثق مربوط به رشد جمعیت،  پیش­‌بینی می­شود که در سال­‌های پیش­ رو، جمعیت جوان کشور با شیب قابل توجهی رو به کاهش برود. در سال 98 برای نخستین بار در طی 50 سال گذشته، نرخ رشد جمعیت ایران به کمتر از یک درصد رسید. هم­چنین بر اساس اعلام سازمان بهداشت جهانی، در سال 1430 بیش از یک سوم جمعیت ایران را افراد بالای 60 سال تشکیل خواهند داد. این آمار و ارقام زنگ خطری جدی برای کسانی‌ست که دغدغه داشتن ایرانی آباد را دارند.

در این نامه همچنین آمده است: امروزه آمارهای متفاوتی از سقط جنین در کشور ارائه می­‌شود که حتی اگر تفاوت آمارها در منابع مختلف را نیز در نظر بگیریم؛ هم­چنان تعداد سقط جنین آن قدر قابل توجه است که نمی‌توان از کنار آن به راحتی گذر کرد. برای درک بهتر لزوم ساماندهی مسئله سقط جنین قانونی در کشور، بایستی قانون سقط درمانی مورد بررسی و تحلیل کارشناسی قرار گیرد.

این دانشجویان تاکید کرده‌اند: به دنبال این قانون، بدون هیچ تکلیف قانونی، به تدریج روال غربالگری بیماری‌هایی از جنین برای تصمیم نسبت به جان وی، دنبال شده و به تدریج دامنه آن گسترش یافت. اغلب کشورها در برهه‌های زمانی مختلف برخوردهای متفاوتی با مسئله سقط جنین داشته‌­اند. در جمهوری اسلامی ایران نیز پس از سال­‌ها، با تصویب این ماده واحده در سال 84 سقط درمانی مجاز اعلام شد؛ به نظر می‌رسد لازم بود آیین‌نامه این قانون که تعیین ضوابط حساسی از آن را به عهده گرفته، با نظارت شورایی عالی که صلاحیت تخصصی پزشکی، فقهی و اخلاقی می‌داشت تنظیم و تصویب می‌شد؛ اما این آیین‌نامه توسط اجراکننده (پزشکی قانونی) تنظیم شده است. از سوی دیگر با توجه به اهمیت رو به جلو بودن قوانین و مقررات حساس، بازبینی و ارتقای این قانون پس از 16 سال اجرا، می‌­تواند به افزایش دقت روندها یاری رساند.

عدم شفافیت و قابلیت تفسیر به رأی بودن، عدم روزآمدی،کلی­‌گویی و عدم شخصی­‌سازی از جمله نقدهای وارده دانشجویان به قانون سال 84 است.

در این نامه عنوان شده است: از مزایای قانون جدید، بازنگری سالانه کلیه دستورالعمل­‌ها و رویه­‌ها در حوزه باروری، سقط و ناباروری به شیوه ذکر شده در ماده 56 می­‌باشد، در صورتی که در قانون مصوب 1384 سخنی از بازنگری قانون به صورت دوره‌­ای توسط شورایی مشخص به میان نیامده است. همچنین حضور یک قاضی ویژه، یک پزشک متخصص متعهد، و یک متخصص پزشکی قانونی در کمیسیون سقط قانونی و اقدام آنها به صدور رأی بر اساس دستورالعمل فقهی مربوط (با اکثریت آرا، مشروط به اینکه قاضی عضو کمیسیون موافق آن باشد) الزامی است که با رعایت اصل عدم جواز سقط در موارد تردید به اجرا در می‌آید. این درحالی است که در قانون قبل علاوه بر ابهام موجود در واژه حرج، اعضای صادرکننده حکم سقط، فقط سه پزشک متخصص هستند که برای صدور حکم به تأیید پزشکی قانونی احتیاج دارند. با تغییر ایجادشده هم تعریف حقوقی و فقهی هم تعریف پزشکی از موارد حرج در اجرای قانون در نظر گرفته می­‌شود و امکان تشخیص تفاوت‌های اقتصادی و اجتماعی تأثیرگذار در حرج مادر را برای صادرکننده مجوز فراهم می‌آورد.

شایان ذکر است که در قانون جدید، در فرایند بازنگری­‌های سالانه، باروری و پیشگیری و درمان ناباروری باید مورد بررسی قرار گیرند در صورتی که در قانون سال 1384 این جامعیت دربرگیری مسائل مختلف دیده نمی­‌شود.

یکی دیگر از تغییرات مهم مدنظر در قانون جدید که موجب برتری آن نسبت به قانون سال 84 و بسیاری دیگر از قوانین فعلی کشور شده است، پررنگ کردن مشارکت دستگاه‌ها و کاهش تعارض منافع سیستم نظارتی­ست به طوری که امکان نظارت مستقیم و غیرمستقیم نهادهای مختلف کشور از جمله سازمان پزشکی قانونی کشور، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، قوه قضاییه، مجلس شورای اسلامی و فقهای مجتهد به صورت سالانه در نظر گرفته شده است، در حالی که عدم وجود نظارت جامع بر شورای صادرکننده حکم سقط در قانون قبل از جمله چالش‌های آن بود. هم­چنین در قانون جدید شورای بازنگری­کننده و ناظر بر شورای تصمیم­گیرنده درباره ضوابط سقط از اعضای متفاوتی تشکیل می‌شوند و اعضای هر دو شورا به تفکیک و به صورت شفاف در متن قانون ذکر گردیده است. در صورتی که در قانون سال 1384، چنین ظرافتی جهت کاهش هرچه بیشتر تعارض منافع دیده نمی‌شود.

انتهای پیام/