شهرخبر
برچسب‌های مهم خبری:#ماه مبارک رمضان

بهار مهربانی/در پرتو کلام نور با بیان محمدعلی انصاری«۱۰»؛

چهار چیزی که قلب، جان و روح انسان را می میراند

چهار چیزی که قلب، جان و روح انسان را می میراند

محمد علی انصاری مفسر قرآن و نهج البلاغه، در روز دهم ماه مبارک رمضان به بیان چگونگی مرگ روح و جان با توجه به شرح و تفسیر سوره یس پرداخته است.

خبرگزاری مهر- گروه دین و آئین: محمد علی انصاری، مفسر قرآن کریم و استاد حوزه و دانشگاه به تفسیر آیاتی از قرآن کریم و بیانات امیر حکمت و بلاغت امیرمومنان علی (ع) و شرح دعاهای صحیفه سجادیه پرداخته است که به صورت روزانه و موضوعی، در ماه مبارک رمضان تقدیم مخاطبان خواهد شد. در روز دهم ماه مبارک رمضان محمدعلی انصاری مفسر قرآن در بیان چگونگی مرگ روح و جان به شرح و تفسیر سوره یس پرداخته است که در زیر می‌خوانید:

در آیه ۱۲ سوره یس خداوند می‌فرماید: «إِنَّا نَحْنُ نُحْیِی الْمَوْتَیٰ» موتی و میت یک معنای حقیقی دارد یعنی کسی که زمان انتقالش به زمان برزخ رسیده است و یک معنای مجازی دارد و میت دیگری در قرآن داریم. خداوند در قرآن می‌فرماید «إِنَّکَ لا تُسْمِعُ الْمَوْتی‌» پیغمبر صدای تو به گوش این مردگان نمی‌رسد که خطاب به ابوجهل دارد. خداوند این مردگان را موتی نام می‌برد اینها کسانی هستند که می‌خورند و چشم و گوش دارند ولی اینها مرده اند.

چه چیزی از اینها مرده است؟ روح و جانشان مرده است و مجاری ادراکشان بسته است مثل مرده‌ای که جنازه‌اش نمی‌بیند ولو اینکه حرکت می‌کنند اما نمی‌بینند و نه حرف خوب اثری بر جانشان می‌گذارد.

فویل قاسیه قلوبهم اینها به قساوت رسیدند و قساوت جان را قرآن مرگ می‌داند. در دعای زیبای مناجات خمسه العشر می‌فرمایند: «إِلٰهِی أَلْبَسَتْنِی الْخَطایا ثَوْبَ مَذَلَّتِی، وَجَلَّلَنِی التَّباعُدُ مِنْکَ لِباسَ مَسْکَنَتِی، وَأَماتَ قَلْبِی عَظِیمُ جِنایَتِی، فَأَحْیِهِ بِتَوْبَةٍ مِنْکَ یَا أَمَلِی وَبُغْیَتِی، وَیَا سُؤْلِی وَمُنْیَتِی؛ خدایا! گناهان بر من لباس خواری پوشانده و دوری از تو جامه درماندگی بر تنم پیچیده و بزرگی جنایتم دلم را میرانده، پس آن را با توبه به درگاهت زنده کن، ای آرزویم و مرادم و خواسته‌ام و امیدم»

رفتار و عمل ما جامه ذلت بر تن و جان من کرده است و جان دل من میرانده خانه دل ما را از روی کرمت عمارت کن. خدایا فکری به حال ما بکن و ما را زنده کن.

چهار چیز است که انسان را می‌میراند و به مرگ دوم که همان مرگ جان و دل است مبتلا می‌کند.

اول «الذنب علی الذنب» اینکه انسان گناه کند و فرصت رجوع به خودش ندهد و دوباره گناه کند گاه انسان خطایی می‌کند و به خود می‌آید و استغفرالله می‌گوید و برمی‌گردد اما زمانی که انسان گناه می‌کند و بر گناهش مجدد گناهی دیگر انجام می‌دهد که این دیگر انسان را می‌میراند و انسان را دچار رسوب و رکود می‌کند.

دوم فرو رفتن در مسائل جنسی و تنوع طلبی به معنای اینکه زهر چمن که رسیدی گلی بچین و برو. روح نمی‌گذارد و اجازه نمی‌دهد. چون انسان و آدمی را به حیات حیوانی می‌کشاند.

سوم «ممارات الاحمق» بگو مگو کردن و صرف عمر با نابخردان روح انسان را می‌میراند.

چهارم نشستن با مردگان. راوی سوال کرد نشستن با مردگان چیست؟ مرده دلان و فسردگان آنهایی که تمام هم و غم دلشان صرف امور دنیایی است آنهایی که در شهوات و لذات فرو رفته‌اند و معاشرت با آنها روح انسان را می‌میراند.

اینها عواملی است که انسان را میت می‌کند در حالی که انسان سرا پاست.