سرویس ترجمه بهداشت نیوز، محققان دریافته‌اند هنگامی که مقدار یکسانی درد در بیماران زن و مرد وجود دارد، زنان نمود ظاهری کمتری داشته و مردان در ظاهر علائم آزاردهنده درد را بیشتر از خود بروز می‌دهند. زنان همچنین روند بهبود خود از طریق روان‌درمانی را بهتر پذیرفته و این در حالی است که مردان بیش از درمان‌های روحی، از دارو استقبال کرده و روند سلامتی را طی می‌کنند.
نتایج این مطالعه سوگیری جنسیتی قابل توجه بیمار را نشان می دهد که می تواند منجر به اختلاف در درمان شود. تحقیق جدید توسط الیزابت لوسین، استادیار روانشناسی و مدیر آزمایشگاه علوم اعصاب اجتماعی و فرهنگی در دانشگاه میامی تألیف و در مجله Painمنتشر شده است. با توجه به "تفاوت های جنسیتی در تخمین درد بیماران"، هنگامی که بیماران زن و مرد میزان درد یکسانی را ابراز می‌کردند، ناظران درد بیماران زن را کمتر احساس کردند. زنان در مقایسه با مردان بیشتر از روان درمانی در مقابل دارو بهره‌مند می شوند. انتشار این سوگیری جنسیتی قابل توجه در بیماران می‌تواند منجر به اختلاف در درمان شود.
این مطالعه شامل دو آزمایش بود. در مرحله نخست، از ۵۰ شرکت‌کننده خواسته شد که فیلم‌های مختلفی از بیماران زن و مرد را که از درد شانه رنج می‌برند ، مشاهده کنند و یک سری تمرینات حرکتی را با استفاده از شانه‌های آسیب دیده خود انجام دهند. محققان فیلم ها را از پایگاه داده ای که حاوی فیلم هایی از بیماران واقعی آسیب دیدگی شانه است ، برداشتند و هر یک از آنها درجات مختلفی از درد را تجربه می کنند. این پایگاه داده شامل میزان ناراحتی گزارش شده بیماران هنگام حرکت دادن شانه ها بود.
به گفته لوسیون، این مطالعه در مقایسه با مطالعات قبلی که از بازیگران مطرح در فیلم های خود استفاده می‌کرد ، نتایج به دست آمده قابل استفاده بیشتری برای بیماران در شرایط بالینی ایجاد نمود. یکی از مزایای استفاده از این فیلم‌ها در مورد بیمارانی که در حقیقت از ناحیه آسیب دیدگی احساس درد می‌کنند این است که ما رتبه‌بندی بیماران در مورد درد آنها را در اختیار داریم.
همچنین حالات چهره بیماران از طریق سیستم برنامه‌نویسی رایانه‌ای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. محققان از این طریق فرمولی بدست آورده و از آن استفاده کردند تا نمره‌ای عینی از شدت حالات صورت بیماران را ارائه دهند. این یک حقیقت اساسی ثانویه را برای محققان فراهم می‌کند تا هنگام تجزیه و تحلیل داده‌ها از آن استفاده کنند.
از شرکت‌کنندگان در این مطالعه خواسته شد تا میزان دردی را که فکر می‌کنند بیماران در فیلم‌ها در مقیاس صفر ، بدون درد مطلق و 100درصدی یا "بدترین درد ممکن" اندازه گیری کنند. در آزمایش دوم، محققان قسمت اول این تحقیق را با ۲۰۰ شرکت‌کننده تکرار کردند. این بار پس از مشاهده فیلم‌ها، از افراد خواسته شد که پرسشنامه نقش جنسیتی انتظار درد را که کلیشه‌های مربوط به جنسیت را در مورد حساسیت به درد، تحمل درد و تمایل به گزارش درد اندازه گیری می‌کند، تکمیل کنند.
به طور کلی، این مطالعه نشان داد که درد زنان مبتلا به هر نوع بیماری نسبت به بیماران مرد که شدت درد یکسانی دارند، کمتر است. تجزیه و تحلیل‌های بیشتر با استفاده از پاسخ‌های شرکت‌کنندگان به پرسشنامه در مورد کلیشه‌های درد مربوط به جنسیت، به محققان اجازه داد نتیجه بگیرند که این برداشت‌ها تا حدی توسط این کلیشه‌ها توضیح داده شده است. اگر این تصور وجود داشته باشد که زنان بیانگرتر از مردان هستند، پس تمایل زنان به کاهش رفتارهای درد بیشتر خواهد بود.