به گزارش منیبان، تراکتور پس از چند سال دوری از رقابت های لیگ قهرمانان سرانجام امسال به پشتوانه قهرمانی در جام حذفی ایران به صورت مستقیم راهی بازی های آسیایی شد. در نگاه اول به نظر می رسید همگروهی با تیم های الشارجه، نیروی هوایی عراق و پاختاکور کار را برای تراکتوری که به تازگی سرمربی خود را تغییر داده بودند، خیلی سخت کند اما نمایش تراکتور در بازی اول مقابل پاختاکور دیدگاه ها را نسبت به شاگردان خطیبی تغییر داد.
بیایید به دقیقه 56 بازی شاگردان رسول خطیبی مقابل پاختاکور برگردیم. بازی 2-0 به سود تراکتور در جریان بود و نمایش درخشان بازیکنان این تیم نوید یک پیروزی بسیار شیرین را به هواداران پرشور تراکتور می داد.
تراکتور بازی را با سیستم 2-4-4 لوزی شروع کرده بود و هر سه مهره هجومی این تیم یعنی سامان نریمان جهان، پیمان بابایی و محمد عباس زاده به طور هم زمان در زمین حضور داشتند. این ریسک رسول خطیبی و چینش چنین ترکیبی در همان بازی اول آسیایی بسیار ارزشمند و قابل تقدیر بود اما ماجرا از دقیقه 56 به بعد به گونه دیگری رقم خورد. در حالی که پاختاکوری های در حال تغییر چینش و سیستم بودند تراکتور تغییری در ترکیبش به وجود نیاورد و تیم پاختاکور دو گل را به ثمر رساند. رسول خطیبی نیز در همان مقطع اکبر ایمانی تک هافبک دفاعی اش را تعویض کرد و بوحمدان را جایگزین او کرد. بسیاری از کارشناسان معتقد بودند رسول خطیبی باید ترکیب تیمش را برای محافظت از دو گل زده شده تغییر می داد و به جای تعویض هافبک دفاعی تیم یک مهره دفاعی دیگر را به ترکیب اضافه می کرد. به هر حال تراکتور 3 گل دریافت کرد و با پنالتی محمد عباس زاده بازی را به تساوی کشاند. از دست رفتن پیروزی 2-0 در بازی اول برای هواداران تراکتور قابل هضم نبود.
نمایش تراکتور در بازی اول به همان اندازه که نوید یک تورنومنت خوب را برای تیم تبریزی می داد، نگران کننده هم بود. نگران کننده از آن جهت که مبادا این اشتباهات کادرفنی تراکتور ادامه دار باشد و این تیم نتواند پیروزی های خود در طول تورنومنت را حفظ کند.
تراکتور در بازی دوم هم با همان ترکیب بازی اول به میدان رفت و نتوانست گلی را در آن بازی به ثمر برساند تا در دیدار دوم هم 2 امتیاز با ارزش را از دست بدهد. با توجه به نتیجه این بازی به نظر می رسید کادرفنی تراکتور باید در استراتژی و ترکیب خود تجدید نظر کند اما تنها تغییر تراکتور برای بازی مقابل نیرو یهوایی عراق تعویض اشکان دژاگه با مسعود شجاعی بود و برنامه های تراکتور خیلی تغییری نکرد.
تراکتور مقابل نیروی هوایی هم نتوانست گلی را به ثمر برساند تا از 9 امتیاز ممکن تنها 3 امتیاز را کسب کرده باشد. با توجه به نتایج رقم خورده در گروه، تراکتور خیلی از رقبایش عقب نمانده و در بازی های بعدی باید از همین فرصت استفاده کند.
به نظر می رسد کادرفنی تراکتور هنوز تحت تاثیر همان برتری مقطعی مقابل تراکتور هستند و به همین دلیل در این دو بازی با همان سیستم و استراتژی مقابل پاختاکور به میدان رفتند.
شاید کادرفنی تراکتور گمان کرده که باز هم می تواند با همان ترکیب به برتری برسد و فقط کافی است برتری خود را حفظ کنند اما اتفاقات به گونه ای رقم خورد که تراکتور در هفته های دوم و سوم هیچ گلی به ثمر نرساند و حالا وقتش فرا رسیده این تیم تغییراتی را در ترکیبش به وجود بیاورد. علاوه بر این ها در این دو بازی آن شور و عطشی که باید را در تیم رسول خطیبی مشاهده نکرده ایم. تراکتور همیشه نماد تیمی بوده که با بازی روان و پویا مثل هوادارانش عطش پیروزی داشته اما در این دو بازی چیزی به نام شور در این تیم دیده نشده است.
حالا هم کادرفنی تراکتور باید این سه بازی را فراموش کند و با برنامه ها و استراتژی های پویا تر به دنبال پیروزی در سه فینال پیش رو باشد...