شهرخبر
برچسب‌های مهم خبری:#ایران#رنو

رنو بازهم با قرارداد محرمانه به ایران می‌آید؟ / مدیران ذوق‌زده، بدعهد فرانسوی‌ها را به یاد داشته باشند!

رنو بازهم با قرارداد محرمانه به ایران می‌آید؟ / مدیران ذوق‌زده، بدعهد فرانسوی‌ها را به یاد داشته باشند!
زمزمه هایی از بازگشت شرکت های خارجی به بازار ایران به گوش می رسد. از جمله شرکت هایی که گفته می شود به ایران باز خواهد گشت، شرکت خودروسازی رنو فرانسه است. شرکتی که در دو بار قبلی که به ایران آمد به محض بازگشت تحریم ها، ایران را بدون پرداخت غرامت به راحتی ترک کرد و شرکت های خودروسازی ایرانی را با کلی تعهد تنها گذاشت.

این روزها دوباره موضوع احیای توافق هسته ای و لغو تحریم ها علیه کشورمان قوت گرفته است و از این رو برخی شرکت های خارجی که ایران را در زمان بازگشت تحریم ها ترک کرده بودند حالا دوباره قصد دارند تا به بازار ایران بازگردند.

از جمله شرکت های خارجی که در این روزها زمزمه بازگشت آن به ایران شنیده می شود، شرکت خودروسازی رنو فرانسه است. این شرکت قصد دارد با استفاده از خلأ حضور هموطن‌اش پژو، به ایران برگردد و فعالیتی جدید و البته متفاوت از گذشته را در خودروسازی کشور آغاز کند.

شنیده ها حکایت از آن دارد که رنو این‌بار نمی‌خواهد خود را محدود به مشارکت با ایران‌خودرو و سایپا کند، بلکه قصد دارد با تاسیس یا خرید یک کارخانه در ایران، فعالیت مستقل خود را نیز ادامه دهد.

نکته دیگر در مورد بازگشت رنو به ایران این است که این شرکت نمی‌خواهد مانند گذشته تقریبا تمام تمرکز خود را روی محصولات سواری بگذارد، بلکه به دنبال تولید و مونتاژ مجموعه‌ای از انواع خودرو است. طبق اطلاعات دیگری که رسیده، صادرات یکی از محورهای اصلی فعالیت جدید رنو در ایران است، به‌نحوی که این شرکت قصد دارد بخشی از خودروهای تولیدی در کشور را روانه بازارهای خارجی کند.

رنو کی آمد و کی رفت؟
در مهرماه 1395 بود که رنو با سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران به توافق رسیدند که یک شرکت جوینت ویچر برای تولید محصولات مشترک در ایران راه اندازی کنند. بنا به این توافق 40 درصد سهام متعلق به ایدرو و 60 درصد دیگر متعلق به رنو بود. آورده سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران در این همکاری مشترک، سایت خودروسازی بن ‌رو بود و رنو نیز نسبت به انتقال تکنولوژی و سرمایه ‌گذاری اقدام می کرد. همچنین ظرفیت اولیه تولید کارخانه مشترک رنو و ایدرو سالانه ١٥٠ هزار دستگاه تعیین شده بود که در آن دو خودروی سیمبل و داستر جدید به ‌عنوان نخستین محصولات در سال ٢٠١٨ در این کارخانه به تولید می‌ رسیدند.

نکته قابل توجه این قرارداد همکاری ایدرو با رنو بود به نحوی که قرار بر این بود تا رنو بدون مشارکت ایران خودرو و سایپا و به‌ طور مستقل به تولید محصولات خود در ایران اقدام کند.

محسن صالحی نیا معاون وقت وزیر صمت در آن زمان طی مصاحبه ای درباره این قرارداد گفت: این قرارداد یکی از بهترین قراردادهای خودرویی خواهد بود.

وی افزود: جزئیات این قرارداد را وزارت صنعت نمی تواند اعلام کند اما سازمان گسترش بخش هایی از آن را می تواند در اختیار خبرنگاران قرار دهد. اما باید گفت قراردادهای خودرویی کاملا محرمانه است.

با خروج آمریکا از برجام در اردیبهشت ماه 1397 رنو از ترس تحریم ها علیه ایران از کشور خارج شد. البته کارلوس گوسن مدیرعامل وقت رنو بعد از خروج آمریکا از برجام تاکید کرد این شرکت همچنان در ایران می‌ماند، اما به هر حال با آغاز تحریم‌ها نظر رنویی‌ها عوض شد و از ایران رفتند.

بهزاد اعتمادی قائم مقام وقت سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران بعد از رفتن رنو از ایران طی مصاحبه ای گفت: این سازمان با شرکت فرانسوی رنو بعد از برجام قراردادی را به امضا رسانده بود که این قرارداد تقریباً هم اکنون تعلیق شده است.

وی افزود: فرانسوی ها، آورده ۶۵ میلیون یورویی خود را در شرکت مشترک ثبت شده، به صورت نقدی از ایران خارج کردند.

آیا این اولین باری بود که رنو زیر تعهدات خود می زد؟
گفتنی است که این اولین باری نبود که شرکت رنو با تحریم علیه ایران کشور ما را ترک می کرد بلکه در گذشته و اوایل دهه 90 شمسی هم یک بار دیگر با تحریم ها علیه کشورمان، رنو ایران را ترک کرده بود.

نکته حائز اهمیت این بود که در تحقیق و تفحصی که سال 93 مجلس از صنعت خودروسازی انجام داد مشخص شد که شرکت رنو در قرارداد قبلی منعقد شده خود مواردی را نقض کرده که در زیر به مهمترین این موارد اشاره شده است:

عدم سرمایه گذاری شرکت رنو پارس در احداث کارخانه تولید خودرو ال90 با ظرفیت 200 هزار دستگاه مطابق ماده 3 از بند 3 قرارداد مادر،
اخذ عوارض و سود بازرگانی واردات قطعات منفصله از شرکت های ایران خودرو و سایپا ( حدود 10 میلیون ریال بابت هر ست قطعات منفصله) علی ­رغم صراحت مفاد قرارداد مادر مبنی بر وظیفه رنو پارس در پرداخت این مبالغ مطابق ماده 2-2-4 از قرارداد مادر،
اختلاف معنادار قیمت قطعات منفصله تامین شده توسط شرکت رنو پارس برای شرکت های ایران خودرو و سایپا با مبالغ ذکر شده در قرارداد مطابق ماده 2-2-4 از قرارداد مادر (از حدود 1800 یورو در مدل پایه تا 2900 یورو در مدل فول) که موجب افزایش قیمتی حدود 120 – 80 میلیون ریالی در محصول نهایی گردیده است،
عدم صدور 20% از محصولات تولیدی در بازارهای هدف مطابق ماده 14 الحاقیه قرارداد مادر به گونه­ ای که از حدود 350 هزار دستگاه محصول تولید شده کمتر از 5 هزار دستگاه صادرات محصول صورت پذیرفته است یعنی حدود 01/0 درصد،
پیگیری تعیین میزان واقعی و نحوه جبران خسارت های وارده ناشی از عدم اجرای تعهدات توسط شرکت رنو فرانسه و عدم ایفای نقش نظارتی سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران در قرارداد ال90 و الحاقیه های ذیربط و
عدم ارتقاء سطح خودکفایی به منظور کاهش وابستگی خارجی و ارزی.
سخن پایانی
اگر آمریکا به برجام بازگشت و تحریم های ظالمانه بر علیه کشورمان برداشته شد و شرکت های خارجی قصد بازگشت به بازار ایران را داشتند این بار باید بسیار هوشیارتر از دو بار گذشته در بستن قراردادها عمل شود. باید قراردادهایی بسته شود که با تحریم ها شرکت های خارجی نتوانند از ایران خارج شوند و طرف های ایرانی را با کلی تعهد به خریداران تنها بگذارند.

دیگر نباید مفهومی به نام قرارداد محرمانه وجود داشته باشد و همه چیز باید شفاف باشد. در گذشته به بهانه تحریم ها و زیر لوای قرارداد محرمانه خیلی راحت بسیاری از شرکت های خارجی از کشور خارج شدند و حتی ارزهایی را نیز از کشور خارج کردند.

بستن قراردادهای هوشمندانه هم می تواند فرصتی را برای پیشرفت صنایع مختلف از جمله صنعت خودروسازی فراهم کند هم می تواند شرکت های خارجی را حتی در حالت تحریم ها یا در ایران نگه دارد و یا اینکه در صورت ترک مجبور به پرداخت غرامت کند. 

مدیران ذوق‌زده صنعت خودروی ایران حتما به یاد دارند که در گذشته، همتای فرانسوی رنو، یعنی پژو چه مسیری را در پیش گرفت. محرمانه بودن قراردادها به گونه ای بود که کارلوس تاوارس، سکاندار پژو و سیتروئن در چهاردهم مهرماه 1395 در دیدار خود با محمدرضا نعمت زاده وزیر وقت صنعت، معدن و تجارت گفت: برای ایران سنگ تمام می‌ گذارد! تاوارس همان فردی بود که بعد از امضای قرارداد جدید، وقتی پشت میز مقابل سؤالات خبرنگاران ایرانی قرار گرفت، گفت که نمی‌ خواهد درباره گذشته حرف بزند و اکنون وقت آن رسیده که به آینده بنگرد. سرانجام این شرکت به گفته سکاندارش، با اعمال تحریم های آمریکا برای ایران سنگ تمام گذاشت و جزو اولین شرکت هایی بود که ایران را ترک کرد.
 
به هر حال وقت آن رسیده که از تجریبات و اشتباهات گذشته، درس بگیریم و قرارداد همکاری با شرکت های خارجی در صنعت خودروسازی، به گونه ای بسته شود که منافع کشورمان به خطر نیفتد و در عین حال نیاز بازار داخلی و اشتغال جوانان تامین شود.

منبع : تابناک اقتصادی