به گزارش منیبان، خ ورشیدی نوشت: یکی از مهم ترین گزینش ها در فدراسیون فوتبال، سرپرستی تیم ملی است. تیم ملی بزرگسالان که نقشش از سرمربی نیز در خیلی از کشورهای دنیا که صاحب فوتبال هستند، مهم تر بوده است. سرپرست تیم ملی فوتبال یعنی تمام افرادی که در کادر تیم ملی کار می کنند، زیر نظر او هستند. تمام ارتباطات با AFC و فیفا برای مسابقات که می خواهد انجام شود، در دست سرپرست است. تمام مدارک در دست سرپرست است. انتخاب هتل در دست او است. در یک جاهایی با سرمربی مشورت دارد اما کارش جدا و بالاتر از سرمربی است.
کسی که در این پست کار می کند، باید ویژگی های زیادی داشته باشد. یکی اینکه تحصیلات نسبی داشته باشد تا بتواند از پس ارتباطات بین المللی بر بیاید. دوم اینکه از فوتبال جهان و ایران شناخت را داشته باشد و بتواند آن را اجرایی کند. نه فقط شناختی که در روزنامه خوانده باشد. او باید سابقه فوتبال داشته باشد. موقعیت آب و هوایی و جغرافیایی زمین حریف را درک کند. مدیریت تیم ملی یک تعریف جامع و حساب شده دارد و اگر آن شخصی که انتخاب می شود آن تعریف را نداشته باشد، فاجعه است. وقتی که سرپرست تیم ملی ضعیف باشد و اطلاعات و دانش و تجربه اش کم باشد، طبیعی است که سرمربی سوار می شود و برای خودش یک موقعیت تازه درست می کند و این درست نیست. مثل کارهایی که کارلوس کی روش انجام داد. به همین دلیل سرپرستی تیم ملی و باشگاه ها بسیار کارشان از سرمربیان مهم تر است. باید ببینیم تعریف یک سرپرست فوتبال چه است و باید چه ویژگی هایی داشته باشد. آیا تجربه و دانش و تحصیلات و سوابق خوبی دارد؟ زبان انگلیسی اش خوب است؟ می تواند مدارکی که در اختیارش قرار می دهند را پر کند و تیم را راه بیاندازد و کار ویزا و پاسپورت و هتل را انجام دهد؟ موقعیت هتل را نسبت به زمین تمرین و ورزشگاه درک کند. از مسئولان مسابقات شناخت داشته باشد. در مقابل وقتی با بحرین و عراق و ... بازی می کنیم، باید شناخت داشته باشد. همه این ها مسئله است. فراهم نمودن امکانات برای بازیکنان تیم ملی که خیلی مهم است.
آقای مجتبی خورشیدی قطعا برای خودشان شخصیت دارند اما من انصافا ایشان را نمی شناختم و هیچ اسمی از ایشان نشنیده بودم. شاید در کارهای دیگر تبحر داشته باشند اما در این زمینه سابقه ندارند و انتخاب آقای عزیزی خادم برای من عجیب بود. برای سرپرستی فوتبال آیا ویژگی های ایشان در نظر گرفته شد؟ این خیلی مهم است که سرپرست تیم ملی فوتبال را از ریشه بشناسد و کاملا در جریان رخدادهای فوتبال ایران باشد. باید یک جامعه شناسی کامل از فوتبال بداند. سرمربی و تمام افرادی که در تیم ملی هستند، زیر نظر سرپرست هستند. ایشان است که تصمیم گیری می کنند و این خیلی مهم است. چطور می شود که از همه این مسائل گذشتیم و آقای خورشیدی را سرپرست تیم ملی کرده ایم؟ چرا؟ از ایشان در جاهای دیگر استفاده کنید. اما سرپرست تیم ملی حتما باید یک آدم فوتبالی باشد. کسی باشد که این مسیرها را طی کرده باشد و بازی های ملی را تجربه کرده باشد. شرایط مسابقه را تجربه کرده باشد. کسی باشد که خودش در این موقعیت ها قرار گرفته باشد. ما غافل شده ایم در این قضیه. آقای عزیزی خادم، این انتخاب ها از همین ابتدا پایه های شما را سست می کند. این عین واقعیت است.
فدراسیون ناگهان سقوط نمی کند. کم کم با اشتباهات این شکلی افت می کند. ما انقدر بازیکن تحصیل کرده عالی و زبان دان داریم. هرچند که بخواهید می شمارم برای شما. اصلا باید از آن دیدگاه خصوصی که پست ها را خودمانی کنیم و به آدم های خودمان قول بدهیم، دوری کنیم. اینجا جای این کارها نیست. یک آدم متخصص که عشق تیم ملی دارد و تیم ملی اش را دوست دارد فراوان داریم. اصلا آقای خورشیدی مقبولیت عامه دارد؟ در فوتبال حضور داشته است؟ تعریف سرپرستی تیم ملی را می داند؟ سرپرستی تیم ملی یعنی سرپرستی یک جامعه 80 میلیونی که تیم ملی اش در مسابقات است. این مسائل را جدی تر بگیرید. اصلا فوتبال یک کار خانوادگی است. به تمام باشگاه های بزرگ دنیا نگاه کنید. سرپرست بایرن مونیخ اولی هوینس است، هافبک سابق تیم ملی فوتبال آلمان. رومینگه، مرد سال فوتبال جهان زیر نظر او مدیر اجرایی است.. حسن صالح حمیدزیچ، یک پیشکسوت تحصیل کرده، مدیر ورزشی است زیر نظر هوینس. سانتیاگو برنابئو سرپرست رئال بوده است. وقتی سرپرست این تیم می شود، تیم را دگرگون می کند. نظریه می دهد و نظریه اش اجرا می شود و رئال مادرید 5 دوره قهرمان اروپا می شود. طرح و برنامه دارد و حالا ورزشگاه به نامش می کنند. سرپرستی که وقتی رئال مادرید در نیمه اول 3 گل از بارسلونا می خورد، در رختکن 10 دقیقه سخنرانی می کند و به دی استفانو می گوید وای به حال تیمی که کاپیتانش تو هستی. و می آیند و نیمه دوم 4 گل می زنند. این کاریزمای یک سرپرست تیم است. امیدوارم آقای عزیزی خادم در انتخاب های خودشان به فکر کلیت فوتبال باشند. به موفقیت فوتبال و جامعه ایران فکر کنند نه آدم های خودشان. این بسیار مهم است.