به گزارش برنا، ماجراجویی بسیار جذاب علمی تخیلی یوگنی زامیاتین ، شاهکاری از شوخ طبعی و کمدی سیاه است که به دقت وحشت استالینیسم را پیش بینی می کند. رمان ما رمان کلاسیک پاد آرمان شهری است که به پایه و اساسی برای داستان های آلدوس هاکسلی ، جورج اورول و مارگارت اتوود و بسیاری دیگر تبدیل شده است. پیام امید و هشدار آن همانند ابتدای قرن بیستم در ابتدای قرن بیست و یکم نیز بسیار به موقع است.
در یک ایالت بزرگ به نام بنفکتر ، هیچ فردی وجود ندارد، تنها اعداد وجود دارند. زندگی یک روند مداوم با دقتی ریاضی وارانه است ، یک معادله ی کاملا متعادل. احساسات و غرایز بدوی مقهور شده اند. حتی طبیعت نیز شکست خورده ، و در پشت دیوار سبز تبعید شده است. اما یک مرز باقی مانده است: فضای بیرون. اکنون ، با ایجاد سفینه فضایی ای به نام انتگرال ، آن مرز - و هر گونه گونه بیگانه ای که در آنجا پیدا شود - در معرض یوغ سودمند عقل قرار خواهد گرفت.
یک شماره ، دی-503، معمار ارشد این سفینه، تصمیم می گیرد تا افکار خود را در روزهای آخر قبل از پرتاب به نفع جوامع کمتر پیشرفته ثبت کند. اما یک ملاقات اتفاقی با 1-330 زیبا منجر به کشف غیرمنتظره ای می شود که هر آنچه دی-503 درباره خودش و یک کشور باور دارد را زیر سوال برده و تهدید می کند. کشف - یا کشف مجدد - فضای درونی ... و نیز کشف بیماری ای که قدیمی ها آن را روح می نامیدند.
در میان آثار یوگنی زامیاتین، رمان «ما» اهمیت خاصی دارد. رمان ما در سال ۱۹۲۰ نوشته شد، ولی به سبب دیدگاه های ضد انقلابی آن تا سال ۱۹۸۸ در شوروی به چاپ نرسید. زامیاتین، در رمان «ما»، اتحاد شوروی را هزار سال جلوتر می برد و شرایط اجتماعی و سیاسی آن را در صورت تحقق وعده های سردمداران و نظریه پردازان حکومت کمونیستی به تصویر می کشد.
رمان «ما»، اثر زامیاتین، رمانی است انتقادی که نویسنده سعی دارد در آن تأثیر بی توجهی به ارزش های معنوی و انسانی را بیان کند. تصویری که زامیاتین از آرمان شهر مورد ادعای نظریه پردازان حکومت شوروی ترسیم می کند، نشانگر آن است که مردم از لحاظ مادی زندگی بسیار مرفهی دارند و به طور یکسان از مادیات برخوردارند، ولی بدون خلاقیت و ارزش های دینی و انسانی خوشبخت نیستند و خود را در حصار و بند مادیات می بینند.