به گزارش برنا، در این سمینار که در دو بخش مقالات فنی و رهنمودهای سیاست‌گذاری برگزار شد، موضوعاتی نظیر روند انتخاب تکنولوژی مناسب، چالش تدوین استانداردها و ضوابط فنی، آشنایی با تکنولوژی راکتورهای ماژولار کوچک خنک‌شونده آبی، خنک‌شونده گازی دما بالا و سوخت آن، مقایسه قیمت این قبیل راکتورها با راکتورهای هسته‌ای متداول، آشنایی با یکی از روش‌های ارزیابی تکنولوژی و نقشه راه پیشنهادی جهت انتخاب تکنولوژی مناسب برای ایران مورد بحث و تبادل نظر قرار گرفت.
مهم‌ترین بند دستور کار سمینار، تاکید بر لزوم کسب شناخت مناسب از انواع تکنولوژی‌های بکارگرفته شده در SMR مثل راکتورهای خنک‌شونده با آب (WCR)، راکتورهای خنک‌شونده با گاز دما بالا (HTGR)، راکتورهای با طیف نوترون سریع (FNS)، راکتورهای نمک مذاب (MSR) و راکتورهای میکرو (MMR) بود که بدلیل آشنایی کافی حاضرین به تکنولوژی WCR، تمرکز فنی عمده سمینار عمدتاً بر معرفی تکنولوژی راکتورهای گازی دمای بالا HTGR قرار داشت.
حرکت ایران به سمت فعالیت در حوزه راکتورهای ماژولار کوچک از اوایل دهه 90 آغاز گردید و از سال 1396 با عضویت در کارگروه فنی در آژانس بین‌المللی انرژی اتمی IAEA شتاب بیشتری پیدا کرد. به دلیل توجه بین‌المللی به این تکنولوژی پیشرفته و مزایای نسبی آن در مقایسه با راکتورهای سنتی بزرگ علیرغم کمبودها و مشکلات، راکتورهای کوچک ماژولار به عنوان یکی از گزینه‌های تولید انرژی هسته‌ای مورد اقبال کشورمان واقع شد.
راکتورهای مزبور که با توان حداکثر 300 مگاوات طراحی و احداث می‌گردند از مزایای جالبی ازجمله، ایمنی ذاتی، سهولت در تأمین سرمایه اولیه، کاهش زمان ساخت، تولید به صورت قطعات پیش‌ساخته در کارخانه و مونتاژ و حمل به سایت، امکان اتصال نیروگاه به شبکه‌های کوچکتر برق ، جلب بهتر مشارکت صنایع داخلی و بخش خصوصی، امکان تولید هم‌زمان برق و حرارت، کاربردهای متنوع، امکان سری‌سازی قطعات، امکان احداث در مجاورت مناطق صنعتی و پرجمعیت و بدور از رودخانه یا دریا برخوردار می‌باشند. در مقایسه با مزایای متنوع راکتورهای ماژولار کوچک می‌توان گفت تنها عیب آن (البته درصورتیکه خرید تعداد معدودی از ماژول‌های آن مدنظر باشد) قیمت تمام شده بالاتر برق تولیدی در این تکنولوژی نسبت به راکتورهای بزرگ است.